Wolken boven de Costa del Sol

Ingrid van der Aa is als verkoopstyliste dagelijks betrokken bij de Nederlandse onroerendgoedmarkt. Begin mei ging ze op zoek naar een woning aan de Costa del Sol. Hoe ziet deze doorgewinterde Nederlandse deskundige de huizenmarkt aan de zonnige Costa? In haar column lees je over schrijnende gevallen en koopjesjagers.

Het begon al in het vliegtuig op weg naar Malaga. “Een kennis van mij heeft onlangs een huis in Spanje gekocht,” vertelde de man in de stoel naast mij. Zijn tongval verried een Amsterdamse oorsprong. Nu woonde de rossige Nederlander in Marokko, samen met zijn Marokkaanse vrouw. “Zelf een huis gebouwd,” vertrouwde hij mij eerder toe. “Kost drie keer niks daar. Wonen en leven ook niet.”

Veilen
Vastgoed in Noord Afrika heeft niet mijn zakelijke interesse. Dat in Spanje des te meer. Ons reisje naar de Costa del Sol was een business trip. We waren onder andere zeer nieuwsgierig naar de situatie daar, met de indianenverhalen uit de media in ons achterhoofd. Het gebied rond Marbella zou een dramatisch beeld moeten laten zien. “Dat huis was oorspronkelijk op de markt gezet voor 790.000 euro. Mijn kennis kocht het voor 180.000 euro.”
Zouden de sensatieverhalen dan toch kloppen? Tijdens een bezoek aan Florida vorig jaar, bleek de Nederlandse berichtgeving over de ingestorte woningmarkt in de VS ook schrijnend waar: straten afgeladen vol met te koop en zelfs auction borden. In de States ligt de waarheid op straat. Je huis wordt door de bank geveild en de wereld mag het weten.

Uitverkoop
We doorsnuffelden nagenoeg de gehele Costa del Sol, een gebied ten westen en ten oosten van Malaga, plus een tiental kilometers landinwaarts. We kropen over ezelsweggetjes naar huizen op toppen van bergen en reden door dorpen en steden. De oogst: een respectabel aantal te koop en te huur staande woningen en appartementen en veel schrijnende gevallen. Engelstalige lokale kranten toonden rijen met URGENT! en BARGAIN! advertenties. Opvallend bovendien waren de legio lege panden waar ooit makelaarskantoren gevestigd waren. De panden leken overhaast verlaten. De namen prijkten nog op de gevels, maar de panden waren nagenoeg leeg, op een paar bureaus na. Bij een enkeling hingen de door de zon verbleekten fotopresentaties nog in de etalage.
Het bleek een boeiende reis. We spraken met makelaars, projectontwikkelaars en vastgoed verhuurmaatschappijen. Alleen de Nederlandse binnendienstmedewerkster van een kantoor in place to be Puerto Banus wilde praten: “Ik denk dat ik terug moet. Nee, verschrikkelijk. Maar er is niet meer genoeg werk en mijn baas betaalt me alleen maar voor de uren die ik nog nodig ben.” Het hoge segment moet het hoofd het diepste buigen. De etalage van het bewuste kantoor liet onbeschaamd de ordinaire uitverkoopprijzen zien.

Piek
Vooral de woningen van de Engelsen gaan in de uitverkoop. Dat heeft niet alleen te maken met de belabberde economische situatie in de UK, maar ook met de conversieprijs van het pond. Omdat deze nationaliteit het hoogst vertegenwoordigd is in de streek, worden er aan de Costa del Sol dan ook nog steeds woningen verkocht. Aan koopjesjagers. En dat is in Nederland niet anders. De woningmarkt blijft altijd een markt van pieken en dalen. Na dit dal komt wel weer een piek. Nu kopen is dan cashen.

Eerder in het nieuws:
Marbella en de huizenmarkt

Landendossier
	Meer informatie over de aanschaf en bezit van een (tweede) huis in Spanje
Deel dit artikel met anderen: Tell a friend!