Wat te doen met Fikkie?

Het is ongetwijfeld niet het eerste waaraan men denkt bij het kopen van een (tweede) woning in Italië. Toch kan deze vraag relevant zijn: wat doen we met Fikkie? Een hond kan echter niet zomaar meegenomen worden naar het buitenland. Italiaanse gemeenten kunnen eisen stellen. In dit artikel geeft Margreet Sjoerts meer informatie over het meenemen van honden naar Italië.

"Wie met een hond of ander huisdier (met enige regelmaat) over de grens gaat moet ervoor zorgen dat het dier een Europees dierenpaspoort krijgt en dat het alle verplichte vaccinaties heeft gekregen. Vaak, zoals bij rabies, is daaraan een tijdslimiet gebonden. Informeer dus tijdig bij de dierenarts. Deze is op de hoogte van de eisen per land. Wanneer het dier per vliegtuig wordt vervoerd dient ook bij de luchtvaartmaatschappij te worden geïnformeerd over de mogelijkheden voor transport, de voorwaarden en kosten.

Eisen
Veel Italianen hebben op het platteland en bij vrijstaande woningen één of meerdere (waak-) honden. Gemeenten stellen wel eisen aan inentingen en sterilisatie, maar met name in het Zuiden houdt men zich daar vaak niet aan. Daar treft men dan ook veel zwerfhonden aan.

In het algemeen moeten honden bij het uitlaten aangelijnd zijn en gevaarlijke honden (pitbulls en grotere honden) dienen te worden gemuilkorfd (Verordening Ministerie van Gezondheid, Werk en Sociale Zaken, 23 maart 2009). Dit wordt redelijk goed nageleefd.

Hondenbelasting
De meeste gemeenten heffen geen hondenbelasting. Hondenbelasting werd in Italië in 1918 ingevoerd en in 1931 tijdens het fascisme verplicht gesteld. Uitgezonderd waren blindengeleidehonden, honden van personen die niet langer dan twee maanden in de gemeente verbleven, zogende teven (maar niet langer dan voor een periode van 2 maanden) en diensthonden, waaronder schaapshonden en politiehonden.

Het tarief varieerde: honden die als huisdier werden gehouden werden het hoogst belast. Daarna volgde een tarief voor jachthonden en waakhonden, waarbij onderscheid werd gemaakt tussen “gewone” waakhonden en waakhonden voor winkels en gebouwen. Het goedkoopste tarief was voor de dienst- en politiehonden. Na aangifte kreeg elke hond een hondenpenning. Een argument voor de hondenbelasting was het tegengaan van ziekten onder honden zelf en de verspreiding van ziekten door honden. De wet werd ingetrokken in 1974 en is definitief afgeschaft in 1993.

Invoering
Inmiddels zijn er in een aantal Regio’s (Regioni) voorstellen gedaan om de hondenbelasting per 2011 weer te introduceren, onder meer in Alto Adige (Bolzano) en Sardegna. In Alto Adige zou men dan € 50,- per jaar voor een kleine hond betalen tot € 150,- voor een gevaarlijke hond (pitbull etc.) of een grote hond (bijvoorbeeld een Dobermann). Voor elke tweede hond zou daar € 20,- per jaar bijkomen. Ook in SardiniÑ‘ wordt overwogen de hondenbelasting weer in te voeren (tarief € 20,- per jaar). Er geldt in de voorstellen wel een groot aantal uitzonderingen: voor lage inkomens, voor bejaarden, voor blindengeleidehonden, diensthonden, en honden die in een dierenasiel verblijven.

Zwerfhonden
Onder hondenliefhebbers in Italiё veroorzaken de voorstellen hevige verontwaardiging, omdat het bezit van een hond een luxe zou worden die niet iedereen zich meer kan permitteren. Het argument is evenwel om met de opbrengsten van de heffing het probleem van de zwerfhonden tegen te gaan.

In ieder geval, wie zijn trouwe viervoeter een dolce vita gunt kan zich maar het beste goed laten informeren door de gemeente (comune) en de dierenarts (veterinaio) over de vraag of een tijdelijke of permanente bewoner hondenbelasting dient te betalen en welke gezondheidseisen worden gesteld." 

Bron: mr. drs. Margreet Sjoerts, juridisch adviseur The Practice.it

Landendossier
	Meer informatie over de aanschaf en bezit van een (tweede) huis in Italië
Deel dit artikel met anderen: Tell a friend!