Warme huiselijkheid in de chaos
Blog Dorine van der Marel: “Daar stonden we dan met onze kinderen, midden in ons nieuwe fabelachtige huis, nadat we alles dat ons vertrouwd was hadden achtergelaten in Amstelveen. We voelden de nieuwsgierige ogen van de nog onbekende dorpsgenoten in onze ruggen.In de grote reisbench, waarin we voor vertrek nog een tussenvloertje hadden geknutseld, architecten die we zijn, zaten onze drie katten paniekerig door het traliedeurtje te kijken. Geen van hen maakte aanstalten om de boel te gaan verkennen toen we het hekje openden. De gevangenis waar ze al dertienhonderd kilometer onder luid protest in hadden gezeten was opeens de meest veilige plek op aarde.
Ons nieuwe Franse onderkomen was nog niet echt bewoonbaar te noemen. Zeker niet voor een gezin met kinderen. We hadden wel een vrij nieuw dak boven ons hoofd en er was een toilet op de verdieping, al waren we daar een beetje vies van. In de bijkeuken hing een gootsteen met warm water en een loodgieter had er in de voorraadkast, vlak voor onze aankomst, een provisorische douche geïnstalleerd. Kampeerbaar was het huis dus wel.
Het ontbreken van een verwarming leek ons in april geen probleem, we waren ten slotte in Zuid-Frankrijk.
De eerste twee dagen voordat onze spullen zouden arriveren, konden we weinig méér doen dan hier en daar een beetje zwabberen met een achtergebleven bezem, wat troep van de ene naar de andere kant verplaatsen en de omgeving verkennen. Verder deden we inkopen. We kochten een elektrische kookplaat en een waterkoker om thuis iets warms te kunnen maken en we paaiden de kinderen met mooie cadeaus. Kleine mini-laptopjes om met hun vriendjes in Nederland te kunnen communiceren en nieuwe stoere mountainbikes om het dorp en de omgeving te verkennen. Zij zouden pas na de voorjaarsvakantie op het dorpsschooltje beginnen, zodat ze eerst een beetje konden wennen aan hun nieuwe thuissituatie.
Met z’n vijven installeerden we ons de eerste paar nachten op twee grote bedden die waren achtergelaten in het huis. Veilig samen in één slaapkamer met de katten onder de dekens. Jolig, alsof we op schoolreisje waren. Gelukkig hadden we dit keer wel fris beddengoed bij ons. Voor mijn ouders, die de dag na ons aankwamen, hadden we toch maar een degelijke gîte gehuurd. Bivakkeren op oude matrassen in een stoffig, vies huis met een douche in de kast was niet persé hun gedroomde verblijf. Zij waren ons achterna gereisd om het huis te ‘bewonderen’ en te helpen met uitladen, schoonmaken en de eerste noodzakelijke kluswerkzaamheden. Bovendien konden ze zo het afscheid nog even een paar weken uitstellen.
Nadat de verhuiswagen zich ternauwernood tussen de lantaarns in het smalle straatje naar ons plein had weten te wurmen (goddank, anders hadden we met steekwagentjes al onze spullen vanaf de hoofdweg moeten halen) konden we eindelijk echt aan de slag. Met onze oude ijskast, wasmachine, combimagnetron en de nieuwe elektrische kookplaat richtten we een tijdelijke keuken in naast de kast met provisorische douche. De vuilstort werd ons dagelijkse uitje en de stofzuiger draaide overuren. Onze eigen vertrouwde meubels positioneerden we rond de open haard in de ruime entréehal om zo een soort van huiselijkheid in de chaos te creëren.
En warmte.
De vlammen in de vuurplaats hadden we hard nodig, want we werden ontgroend met vijf weken regen en temperaturen waar ze zelfs in ons platte Noorden van zouden huilen. Ons moederland beleefde juist een prachtige lente en verbrak het ene warmterecord na het andere, wat mijn jongste zoon verontwaardigd deed mopperen dat die gemene Hollanders onze zon hadden gestolen.
Zuid-Frans opscheppen zat er in ieder geval nog even niet in.”
Andre en Dorine van der Marel emigreerden met drie jonge kinderen van Amstelveen naar Alet-les-Bains (klein dorpje met circa 450 inwoners) in het Franse departement Aude in de regio Occitanie. Op verzoek van Mondi schrijft Dorine maandelijks een blog over de eerste stappen van de emigratieplannen, de ervaringen tot en met heden en wat in de toekomst nog op haar pad komt. Deze bijzonder gewaardeerde en amusante blog kan inmiddels rekenen op een trouwe groep volgers.
Reeks gepubliceerde blogsDeel 1: Gedreven door de wind
Deel 2: Rotouders
Deel 3: Een spannend begin
Deel 4: Warme huiselijkheid in de chaos
Deel 5: Lijken uit de kast
Deel 6: Eerste schooldag op de Franse basisschool
Deel 7: Emigreren naar Frankrijk: lachen en huilen
Deel 8: Slopende hitte
Deel 9: Eindejaarsfeest op z’n Frans
Deel 10: Een standje van de burgermeester
Deel 11: Badderen als een god in Frankrijk
Deel 12: Een wonderlijke dag
Deel 13: Even het terras leggen
Deel 14: Quelle histoire cet enfant Hollandais!
Deel 15: Ierse magie in een Frans paradijs
Deel 16: Frans fatsoen
Deel 17: Koude verrassingen
Deel 18: Hoge noot
Deel 19: Feestelijke lenteroes
Deel 20: Tarzan op schoolreis
Deel 21: De hysterische gastvrouw
Deel 22: Verfje hier verfje daar
Deel 23: Iets met een aap
Deel 24: Terug op prozaïsche gronden
Deel 25: Een spetterend begin
Deel 26: Op de rem trappen
Deel 27: Tegeltjeswijsheid
Deel 28: Integreren in een Kattendorp
Deel 29: Schaduwen in de nacht
Deel 30: Vijf jaar Zuid-Frankrijk
Deel 31: Frans college-leed
Deel 32: Waggelend door het Franse leven
Deel 33: De laatste puntjes op de i
fin
Dorine van der Marel is eigenaresse van Atelier Do en werd als gepassioneerde ondernemer op 24 oktober 2018 door Mondi geïnterviewd in het artikel Metamorfoses van gedateerde objecten in Frankrijk.
Bezit, aan- en verkoop van vastgoed in Frankrijk
Bezoek regelmatig het landendossier Frankrijk en maak als lid proactief gebruik van uw Mondi lidmaatschap door vragen te stellen in de vraag- en antwoordmodule onder aan de pagina van het van het landendossier over alles wat te maken heeft met de aankoop, bezit en verkoop van een (tweede) woning.
Geschreven door Dorine Van der Marel
Datum: 28-01-2019
Datum: 28-01-2019
Terug naar overzicht