Waggelend door het Franse leven

Blog Dorine van der Marel (geëmigreerd naar Zuid-Frankrijk): "Op weg naar de brievenbus kom ik een dorpsgenote tegen. Nog voordat ik mijn mond opendoe, zet zij al haar kleuterjufgezicht op, en als ik in mijn beste Frans een praatje begin, knikt ze mij met een geduldige glimlach, aanmoedigend toe. Ze zegt nog net geen “koetsjie koetsjie” of aait over mijn bolletje.

Toen we jaren geleden in Zuid-Frankrijk kwamen wonen, was één van onze hoogste prioriteiten: integreren. Wij zouden niet van die buitenlanders worden die samen gingen klitten met onze eigen taalgenoten, nee, wij gingen ons helemaal onderdompelen in het Franse. We konden al een aardig mondje school-Frans spreken en ik had er dan ook helemaal op gerekend dat ik na tien jaar Frankrijk accentloos met de autochtonen mee zou ratelen. In plaats daarvan staren dorpsgenoten mij nog regelmatig wazig aan als ik een verhaal begin en knikken, schudden of lachen op goed geluk. Zelf ben ik daar ook heel behendig in geworden.

De invloed van de taalbarrière heb ik onderschat. Ik ben in Frankrijk een heel ander persoon dan in Nederland. Wat mij écht bezighoudt kan ik hier niet goed tot uitdrukking brengen, slechts op een wat simplistische wijze waarin de belangrijke nuances missen. Bovendien is taal ook een uitstraling naar buiten toe. Het is voor de luisteraar lastig om jou niet onnozel, schattig of dom te vinden als je stotterend naar woorden zoekt en kleutervocabulaire bezigt.

Dat is misschien wel de voornaamste reden van de heimwee naar mijn geboorteland die steeds meer onder mijn huid is gaan zitten. Niet de files, de aangeharkte tuintjes, de miezer of de broodtrommeltjes gevuld met bruine boterhammen met één zuinig plakje kaas, zelfs niet de gezellige bitterballen in de bruine kroeg, op de fietst naar de Hema of de Hollandse nuchterheid, nee, ik mis mezelf. Ik ben hier een landpinguïn, die onhandig, maar koddig vooruit waggelt en mis mijn zeeversie die wendbaar en soepel door het water vliegt.

Echtgenoot kreeg een rolberoerte toen ik mijn heimwee opbiechtte. Geen haar op zijn hoofd die denkt aan teruggaan. Met heel erg veel genoegen waggelt hij koddig tussen de wijnranken, door bergkloven of langs de Méditerranée, verwarmt door 2300 Zuid-Franse zonuren. Op geen enkele wijze kan hij zich voorstellen weer in het grijze noorden te moeten aarden. Een standpunt waar ik me vanzelfsprekend ook wel in kan vinden, maar dat dus een hachelijke tweestrijd veroorzaakt in mijn eeuwig tobbende zelf.

Nu twee van onze drie kuikens zijn uitgevlogen is ons grote pand aan het dorpsplein, tien jaar na intrek, erg leeg geworden. We besluiten het huis te koop te zetten en ik droom stiekem van twee kleinere 'pied-à-terres.' Eén in mijn geboorteland waar ik soepel door het vertrouwde leven vlieg en één in het warme zuiden, waar ik onthaast vooruit waggel. Net als de pinguïn wil ik mijn beide versies leven.

Ons middeleeuwse dorpje ten noorden van de Pyreneeën heeft weinig van doen met de totaal overspannen huizenmarkt in Nederland. Dikke rijen opgewonden bieders blijven hier bij ons nog even uit. Daarnaast blijkt een garagebox in de randstad ongeveer net zoveel te kosten als een luxe Franse villa op een zonnig stuk terrein. Genoeg reden voor wanhoop.

In plaats daarvan nemen we een pup in huis. Logica was in dit verband niet doorslaggevend. Ze vult de lege kamers met gekmakende hyperactiviteit en doet mij tijdens het uitlaten de prachtige omgeving waar we wonen weer herontdekken en vooral herwaarderen. Onderweg maak ik een praatje met andere uitlaters, want dat hoort erbij. Mensen met honden praten namelijk heel graag over hun malle hond, en ik nu dus ook. Vriendelijk glimlachen we elkaar toe en ietwat wazig knikken en schudden we op goed geluk.

Tevreden waggel ik weer verder.”
Reeks gepubliceerde blogs
Deel 1: Gedreven door de wind
Deel 2: Rotouders
Deel 3: Een spannend begin
Deel 4: Warme huiselijkheid in de chaos
Deel 5: Lijken uit de kast
Deel 6: Eerste schooldag op de Franse basisschool
Deel 7: Emigreren naar Frankrijk: lachen en huilen
Deel 8: Slopende hitte
Deel 9: Eindejaarsfeest op z’n Frans
Deel 10: Een standje van de burgermeester
Deel 11: Badderen als een god in Frankrijk
Deel 12: Een wonderlijke dag
Deel 13: Even het terras leggen
Deel 14: Quelle histoire cet enfant Hollandais!
Deel 15: Ierse magie in een Frans paradijs
Deel 16: Frans fatsoen
Deel 17: Koude verrassingen
Deel 18: Hoge noot 
Deel 19: Feestelijke lenteroes 
Deel 20: Tarzan op schoolreis 
Deel 21: De hysterische gastvrouw
Deel 22: Verfje hier verfje daar 
Deel 23: Iets met een aap 
Deel 24: Terug op prozaïsche gronden 
Deel 25: Een spetterend begin  
Deel 26: Op de rem trappen  
Deel 27: Tegeltjeswijsheid 
Deel 28: Integreren in een Kattendorp 
Deel 29: Schaduwen in de nacht 
Deel 30: Vijf jaar Zuid-Frankrijk 
Deel 31: Frans college-leed 
Deel 32: Waggelend door het Franse leven 
Deel 33: De laatste puntjes op de i 
fin

Dorine van der Marel is eigenaresse van Atelier Do en werd als gepassioneerde ondernemer op 24 oktober 2018 door Mondi geïnterviewd in het artikel Metamorfoses van gedateerde objecten in Frankrijk.

---

Bezit, aan- en verkoop van vastgoed in Frankrijk
Bezoek regelmatig het landendossier Frankrijk en maak als lid proactief gebruik van uw Mondi lidmaatschap door vragen te stellen in de vraag- en antwoordmodule onder aan de pagina van het van het landendossier over alles wat te maken heeft met de aankoop, bezit en verkoop van een (tweede) woning.

---

Terug naar overzicht