Tegeltjeswijsheid

Blog Dorine van der Marel (geëmigreerd naar Zuid-Frankrijk): "Het begon allemaal met een extra ingelaste 'Viet Vo Dao’-training. Deze Vietnamese vechtsport werd wekelijks door een vriend in het 'salle de fête' van ons dorp onderwezen en man en zoon hoopten er hun zelfvertrouwen, discipline, doorzettingsvermogen en bescheidenheid op te krikken. Met uiterste beheersing van zowel lichaam als geest leerden ze elkaar overhoop te trappen. Ikzelf ben meer van de loempia’s.

Vanwege het bezoek van een bijzondere 'Viet Vo Dao’-meester, werd een extra les ingelast. Omdat op deze dag het 'thé dansant' voor de plaatselijke senioren in het 'salle de fête' was gepland, moest een andere ruimte gevonden worden, en zo kwam ons huis in beeld. We ruimden de zaal, waar we ooit ons architectenbureau zouden huisvesten, helemaal leeg en het werd een bijzonder geslaagde middag vol Aziatische krijgskunst.

Toen iedereen weer naar huis was en wij alleen in onze lege ruimte op de caramelkleurige jaren 70-tegels stonden, konden we ons niet langer beheersen. Met hamer en beitel hakten we een aantal tegels weg en we vonden waar we op hoopten. Onder het oubollig bruin lagen ambachtelijke cementtegels met geometrisch patroon in zwart, wit en beige. Driftig jekkerden we met een breekhamer verder en maakten een hele strook dwars door de ruimte vrij. Er was geen weg meer terug. Een complete vloer met wiebertjesmotief kwam uiteindelijk tevoorschijn. Duizelingwekkend, maar een stuk stijlvoller dan wat eroverheen was getegeld.

Het zou de aftrap worden van ons kantoorproject en uiteindelijk heel wat maanden in beslag gaan nemen. Want behalve de vloer, die onze spieren, gewrichten en knieschijven nog pijnlijk zou gaan uitputten en op enkele miserabele momenten onze wanhoop tot hysterische hoogtes zou aanwakkeren, moest er nog veel meer gebeuren om een stijlvol architecten-atelier te verwezenlijken. De muren, het plafond, de kozijnen, lichtpunten, loodgieterswerk en natuurlijk de kast van de buurman.

Ons huis was in een ver verleden verbonden geweest met het huis naast ons via een poort in de natuurstenen scheidingswand. De doorgang was later dichtgezet met een flinterdun muurtje van gemetselde tegeltjes en begon, door optrekkend vocht, van onderaf weg te brokkelen. Op je knieën kon je in de aangrenzende voorraadkast gluren.

Omdat het buurpand al jaren niet meer bewoond was, braken we zonder schroom het muurtje helemaal weg en troffen een grote voorraad drank en planken vol borden, kopjes, schalen, glazen en dozen prularia aan. Met een nieuwe, dikkere scheidingsmuur zou de kast onvermijdelijk minder diep worden en zou het er allemaal niet meer inpassen. Slik, we moesten de hele zooi gaan herschikken.

Nadat we al het serviesgoed op onze eettafel hadden uitgestald en de legplanken verwijderd, stapte echtgenoot dapper door de kast heen en kwam in de keuken van het verlaten huis terecht. Tussen het spinrag in de bovenkastjes vond hij wat ruimte voor een aantal borden en schalen. Absoluut niet op mijn gemak voelde ik van alle kanten onzichtbare ogen naar ons staren, vooral toen we ook nog onbeschaamd de kastplanken een maatje smaller gingen zagen.

Het overgebleven servies paste, met wat creatief stapelen, maar net op de teruggeplaatste planken en een gipsplaat dekte het geheel weer netjes af. Mocht er ooit nog een verdwaalde buurman bevreemd in zijn keukenkast kijken, het zag er keurig uit. Wij konden eindelijk beginnen met het metselen van een degelijke scheidingswand.

Na dit zenuwslopende kastavontuur was ik bijna opgelucht dat ik weer verder mocht met het verwijderen van onze éigen hardnekkige cementresten op onze éigen vrijgemaakte cementtegelvloer. Zoutzuur was in deze het wondermiddel, behalve dat ik er soms per ongeluk de halve tegel mee oploste. Zittend op pijnlijk verschoven knieschijven met een geknakte onderrug kon ik het dan wel uitschreeuwen van frustratie.

Uiterste beheersing van lichaam en geest bereikt men niet met louter loempia’s." Reeks gepubliceerde blogs
Deel 1: Gedreven door de wind
Deel 2: Rotouders
Deel 3: Een spannend begin
Deel 4: Warme huiselijkheid in de chaos
Deel 5: Lijken uit de kast
Deel 6: Eerste schooldag op de Franse basisschool
Deel 7: Emigreren naar Frankrijk: lachen en huilen
Deel 8: Slopende hitte
Deel 9: Eindejaarsfeest op z’n Frans
Deel 10: Een standje van de burgermeester
Deel 11: Badderen als een god in Frankrijk
Deel 12: Een wonderlijke dag
Deel 13: Even het terras leggen
Deel 14: Quelle histoire cet enfant Hollandais!
Deel 15: Ierse magie in een Frans paradijs
Deel 16: Frans fatsoen
Deel 17: Koude verrassingen
Deel 18: Hoge noot 
Deel 19: Feestelijke lenteroes 
Deel 20: Tarzan op schoolreis 
Deel 21: De hysterische gastvrouw
Deel 22: Verfje hier verfje daar 
Deel 23: Iets met een aap 
Deel 24: Terug op prozaïsche gronden 
Deel 25: Een spetterend begin  
Deel 26: Op de rem trappen  
Deel 27: Tegeltjeswijsheid 
Deel 28: Integreren in een Kattendorp 
Deel 29: Schaduwen in de nacht 
Deel 30: Vijf jaar Zuid-Frankrijk 
Deel 31: Frans college-leed 
Deel 32: Waggelend door het Franse leven 
Deel 33: De laatste puntjes op de i 
fin

Dorine van der Marel is eigenaresse van Atelier Do en werd als gepassioneerde ondernemer op 24 oktober 2018 door Mondi geïnterviewd in het artikel Metamorfoses van gedateerde objecten in Frankrijk.

---

Bezit, aan- en verkoop van vastgoed in Frankrijk
Bezoek regelmatig het landendossier Frankrijk en maak als lid proactief gebruik van uw Mondi lidmaatschap door vragen te stellen in de vraag- en antwoordmodule onder aan de pagina van het van het landendossier over alles wat te maken heeft met de aankoop, bezit en verkoop van een (tweede) woning.

---

Terug naar overzicht