La cedolare secca

Als onderdeel van het 'Federalismo Fiscale', de Italiaanse belastinghervorming,  is per 7 april 2011 een nieuwe fiscale regeling voor particuliere woningbezitters in werking getreden; de zogenoemde 'cedolare secca'. Deze regeling is geen vervanging van het bestaande fiscale regime, maar een alternatieve keuzemogelijkheid en geldt voor particulieren die onroerend goed verhuren voor woondoeleinden.

Het bestaande belastingregime
Wie in Italië onroerend goed bezit en dat voor korte of langere tijd verhuurt krijgt met de Italiaanse fiscus te maken. Dat geldt zowel voor residenten als voor niet-residenten. Als u resident bent in Italië bent u in Italië belastingplich- tig over uw wereldwijde inkomen. Als niet-resident bent u in Italië belastingplichtig over het inkomen dat u in Italië verdient. Hieronder valt ook het inkomen uit onroerende zaken, waaronder de genoten huurpenningen uit de verhuur van de (tweede) woning.

De tarieven voor de inkomstenbelasting, de zogenoemde Irpef, zijn progressief; voor 2010 en 2011 variëren ze van 23 procent tot 43 procent afhankelijk van de hoogte van het inkomen. Deze tarieven kunnen nog verhoogd worden met regionale en gemeentelijke opcenten. Daarnaast betaalt de verhuurder een jaarlijkse heffing van 2 procent over de overeengekomen huursom voor de registratie van het huurcontract,  welk bedrag doorgaans wordt gedeeld door verhuurder en huurder,  en belastingzegels ('bolle') voor de registratie en eventuele voortzetting van het contract. U bent verplicht om aangifte te doen bij de Italiaanse belastingdienst over het inkomen dat u in Italië hebt verdiend. Voor niet-residenten geldt dat ter vermijding van dubbele belasting de in Italië betaalde belasting mag worden verrekend met de Nederlandse fiscus, per saldo zal er echter een fiscaal nadeel kunnen zijn omdat de Italiaanse tarieven hoog zijn. Anderzijds mag u in Italië kosten van woning- verbetering aftrekken en kunt u als u resident bent de kosten van de aankoop van de woning als aftrekpost opvoeren.

La cedolare secca
De nieuwe regeling van de 'cedolare secca' voorziet in een vlakke belasting, dus één tarief, in plaats van het progressieve tarief van de Irpef. Het tarief bedraagt 21 procent of 19 procent afhankelijk van het soort huurcontract en is gebaseerd op de overeengekomen huurprijs. De heffing vervangt de bovengenoemde Irpef, de regionale en lokale opcenten, de registratieheffing en de 'bolle'. De ICI, onroerende zaakbelasting, blijft onverminderd verschuldigd en valt buiten de regeling.

De regeling geldt zowel voor de hoofdbewoning als de nevenbewoning ('seconde casa'). Zowel residenten als niet-residenten, dus ook buitenlandse particuliere verhuurders, kunnen opteren voor het regime van de cedolare secca bij verhuur van woonruimte voor langere of kortere tijd. De regeling geldt daarbij alleen voor natuurlijke personen. Bedrijven kunnen er geen gebruik van maken en ook de verhuur van bedrijfsruimte door particulieren valt niet onder de regeling. Voor bestaande huurcontracten is een overgangsregeling in het leven geroepen. De regeling is zoals gezegd niet verplicht. Het betreft een alternatief waarvoor men, indien dat fiscaal interressant is, kan kiezen.

De mogelijkheid van de 'cedolare secca' is met name in het leven geroepen om het veel voorkomende illegaal verhuren van woonruimte, wat wellicht veroorzaakt wordt door de hoge progressieve belastingtarieven, tegen te gaan. Tegelijk met de regeling zijn dan ook forse sancties gesteld op het 'zwart' verhuren van woonruimte; de verschuldigde belasting kan met 200% tot 480% verhoogd worden.

Het regime van de 'cedolare secca' kan interessant zijn voor buitenlanders die woonruimte verhuren in Italië. Wanneer het echter gaat om verhuur voor minder dan dertig dagen is het NIET mogelijk om gebruik te maken van de regeling,  omdat in dat geval het huurcontract niet geregistreerd hoeft te worden. De huurpenningen worden dan belast conform het gebruikelijke regime van de Irpef. Verhuur van de tweede woning voor een korte vakantieperiode zal er dus veelal niet onder vallen. Wie zijn woning in Italië echter voor een wat langere periode verhuurt, en wie zijn woning in Italië beschouwt als een investering, doet er goed aan nader advies in te winnen over de voorwaarden om in aanmerking te komen voor deze alternatieve regeling.

(deze informatie is mede tot stand gekomen door Avv. Carlo Fumarola, Studio Legale Fumarola)

Geschreven door mr. drs. Margreet Sjoerts, juridisch adviseur verbonden aan The Practice.it

Landendossier
	Meer informatie over de aanschaf en bezit van een (tweede) huis in Italië
Deel dit artikel met anderen: Tell a friend!