Een standje van de burgermeester
"Nadat ik een flinke dot toiletpapier met kattenkots door de wc heb gespoeld, loopt opeens het inspectieputje in de tuin over. Een onaangenaam aroma verspreidt zich. Echtgenoot en ik, ras-doe-het-zelfers, onderzoeken de oude verroeste rioolbuis en verwijderen 'en passant' het overbodige deel dat naar het voormalige en inmiddels gesloopte toiletgebouw loopt. Dat hadden we misschien niet moeten doen. De geblokkeerde inhoud van de verstopte afvoer vind opeens zijn weg de verkeerde kant op richting net verwijderde pijp en een bruinige brij loopt de tuin in.'Merde.'
De loodgieter is gelukkig snel ter plaatse en ontstopt provisorisch, zodat er weer behoeftes gedaan kunnen worden, maar er zal een duurzamere oplossing moeten komen. Een dag lang vernielen we onze ruggen om de gehele verrotte afvoer bloot te leggen, de harde aarde er omheen weg te hakken en oude boomwortels te verwijderen. Onze tuin is inmiddels een ravage, maar ons geploeter wordt de volgende dag beloond met een prachtig nieuwe gladde, pvc-grijze rioolbuis. Geluk zit in een wonderlijk hoekje tegenwoordig.
Nu het riool is vernieuwd staat ons bijna niets meer in de weg om het terras te leggen. Alleen nog een paar kuub aarde verplaatsen en, oh ja, een loodzware metalen olietank, nog halfvol met stookolie verwijderen. Daar heb ik wel enige kopzorgen over. Een Vlaming uit de buurt heeft interesse getoond in zowel de brandstof als de tank en ziet het probleem niet zo. We hevelen eerst alle olie in zijn jerrycans en vervolgens verplaatsen we het enorme metalen reservoir gewoon op rollekes, aldus de Belg.
Deze altijd vriendelijke wat lijvige man met nog slechts een enkele tand in zijn mond bewoont samen met zijn vrouw een oude wachttoren uit de elfde eeuw, hogerop in de heuvels. Hij heeft daar geen water, geen elektra, niks. Regelmatig brengt hij ons verse kervel, komkommers en tomaten uit eigen oogst, als hij met zijn trekker en aanhanger honderden liters bronwater komt tappen bij de fontein voor ons huis. Onze olie wil hij gaan gebruiken om zijn tractor op te laten draaien en de tank denkt hij 'proper' genoeg te kunnen krijgen om er water in op te slaan.
Zo gezegd, zo gedaan. Echtgenoot heeft inmiddels met een handig pompsysteem op de boormachine, meer dan duizend liter in de Vlaamse jerrycans geheveld en vanavond kan ik voor het eerst in mijn leven onvervalst melden dat alles op rolletjes loopt. We hijsen de tank op de eerste stalen buis en rollen hem vervolgens op de tweede en derde. Als de vierde rol aan de beurt is komt de eerste er vanachter weer onder vandaan en kan vooraan opnieuw gebruikt worden, et cetera. Die Vlamingen zijn zo gek nog niet.
Het reservoir rolt stukje bij beetje de tuin uit en met behulp van een hydraulische krik, een beetje spierkracht en meer rollekes schuiven we het gevaarte de aanhangwagen in. Onze held kan zijn nieuwe aanwinst met de volgetankte tractor naar zijn toren trekken, maar eerst krijgt hij een welverdiend Hollands biertje, al heeft hij waarschijnlijk liever een Duveltje.
De kale prutvlakte die onze tuin nu is, schreeuwt de volgende dag om terrastegels en die worden toevallig nét voor de deur gedumpt. Gister nog hebben we met het schaamrood op de wangen onze aanhangwagen daar verwijderd, omdat de burgemeester ons berispte dat het ding al dagen zijn historische plein ontsiert. Nu ligt er veertig vierkante meter zware betontegels en twee kuub zand het idyllische plaatje te verpesten.
Doodsbang voor nog een standje van de burgemeester pakken we in allerijl de kruiwagens op. Geen loodgieter of Vlaming gaat ons hier nu uit redden. De hele handel moet zo snel mogelijk naar de tuin verplaatst.
Anders hebben we écht stront aan de knikker."
Andre en Dorine van der Marel emigreerden met drie jonge kinderen van Amstelveen naar Alet-les-Bains (klein dorpje met circa 450 inwoners) in het Franse departement Aude in de regio Occitanie. Op verzoek van Mondi schrijft Dorine maandelijks een blog over de eerste stappen van de emigratieplannen, de ervaringen tot en met heden en wat in de toekomst nog op haar pad komt. Deze bijzonder gewaardeerde en amusante blog kan inmiddels rekenen op een trouwe groep volgers.
Reeks gepubliceerde blogsDeel 1: Gedreven door de wind
Deel 2: Rotouders
Deel 3: Een spannend begin
Deel 4: Warme huiselijkheid in de chaos
Deel 5: Lijken uit de kast
Deel 6: Eerste schooldag op de Franse basisschool
Deel 7: Emigreren naar Frankrijk: lachen en huilen
Deel 8: Slopende hitte
Deel 9: Eindejaarsfeest op z’n Frans
Deel 10: Een standje van de burgermeester
Deel 11: Badderen als een god in Frankrijk
Deel 12: Een wonderlijke dag
Deel 13: Even het terras leggen
Deel 14: Quelle histoire cet enfant Hollandais!
Deel 15: Ierse magie in een Frans paradijs
Deel 16: Frans fatsoen
Deel 17: Koude verrassingen
Deel 18: Hoge noot
Deel 19: Feestelijke lenteroes
Deel 20: Tarzan op schoolreis
Deel 21: De hysterische gastvrouw
Deel 22: Verfje hier verfje daar
Deel 23: Iets met een aap
Deel 24: Terug op prozaïsche gronden
Deel 25: Een spetterend begin
Deel 26: Op de rem trappen
Deel 27: Tegeltjeswijsheid
Deel 28: Integreren in een Kattendorp
Deel 29: Schaduwen in de nacht
Deel 30: Vijf jaar Zuid-Frankrijk
Deel 31: Frans college-leed
Deel 32: Waggelend door het Franse leven
Deel 33: De laatste puntjes op de i
fin
Dorine van der Marel is eigenaresse van Atelier Do en werd als gepassioneerde ondernemer op 24 oktober 2018 door Mondi geïnterviewd in het artikel Metamorfoses van gedateerde objecten in Frankrijk.
Bezit, aan- en verkoop van vastgoed in Frankrijk
Bezoek regelmatig het landendossier Frankrijk en maak als lid proactief gebruik van uw Mondi lidmaatschap door vragen te stellen in de vraag- en antwoordmodule onder aan de pagina van het van het landendossier over alles wat te maken heeft met de aankoop, bezit en verkoop van een (tweede) woning.
Geschreven door Dorine Van der Marel
Datum: 19-07-2019
Datum: 19-07-2019
Terug naar overzicht