Een dag uit het leven in Zweden

Column: Eric Verhaegh

Eric Verhaegh besloot samen met zijn vrouw Tamara en twee kinderen in maart 2008 naar Zweden te emigreren. De voornaamste reden tot dit besluit was de ruimte en rust die het land biedt aan hun twee opgroeiende kinderen, waarin ze vrijelijk buiten kunnen spelen en zich kunnen uitleven in de Zweedse natuur. In deze column pakt Eric de draad van het schrijven weer op en vertelt over hoe het leven in Zweden vandaag de dag ervaren wordt.

Het is 7.00 uur en de wekker gaat. Helemaal niet nodig,  want onze jongens Guus en Tim zijn al een uur wakker en hebben uiteraard hun ouders om 6.00 uur het bed uit gehaald. Het zal de gezonde Zweedse lucht wel zijn. Vandaag gaan de jongens zoals altijd naar school. Na drie jaar gaat dit alles op de automatische piloot. Gisterenmiddag nog hebben Tamara en de jongens veldbloemen geplukt,  die ze vandaag mee naar school nemen.

Traditioneel
Vandaag wordt op school namelijk ‘midsommar’ gevierd. Eigenlijk een dag te vroeg maar morgen zijn ze vrij om het thuis te vieren. ‘Midsommar’ luidt voor veel Zweden de start van de zomer in. Vakantiehuisjes worden op orde gemaakt voor een langer verblijf wat voor veel families hier de traditie is. En daar houden ze graag aan vast!
Dit jaar vindt ‘midsommar’ plaats op 26 juni en de avond ervoor wordt eveneens traditioneel ‘Midsommarafton’ gevierd en hebben de kinderen de hele dag vrij. De geplukte bloemen worden gebruikt om de meiboom te versieren. Morgen gaan we ‘midsommar’ op traditionele wijze vieren bij Zweedse vrienden. Voor ons wordt het de eerste keer, met een heel buffet bestaande uit verschillende soorten haring, nieuwe aardappelen, gehaktballetjes, worst en meer typische Zweedse gerechten. We zijn erg benieuwd hoe dat gaat worden. Dat Zweden vasthouden aan het verleden en hoe men het vroeger deed is overal te merken. “Vorig jaar hadden we toch dat bepaalde merk haring”, hoor ik een stel dames tegen elkaar zeggen. “Ja”, zegt de andere, “die hebben we al jaren dus nemen we die!”.

Daar lopen wij nog altijd tegenaan, de traditionele dingen die voor Zweden vanzelfsprekend zijn, maar niet voor ons. Men houdt graag vast aan het oude, aan de traditie. Een supermarkt 25 jaar geleden opgestart door ene Per Andersson, P:as genoemd, is al ruim 15 jaar geleden opgegaan in het ICA concern. Maar de plaatselijke bevolking gaat nog altijd naar ‘P:As’ en niet naar de ‘ICA Kwantum’ dat met koeienletters op het pand vermeld staat. Dat moet je maar net weten, we hebben vaak genoeg gesprekken gevolgd over de ‘P:as’ maar de winkel nooit kunnen vinden!. Een ander voorbeeld; de boekhandel die nu deel uitmaakt van Bokia heette vroeger ‘Nordens’. Zelfs op de inburgeringcursus roept men dat je je boeken kan bestellen bij ‘Nordens’. Een winkel, die immigranten zoals wij, zo nooit kunnen vinden. En zo dus ook met ‘Midsommar’: In de krant melden ze netjes wat er overal te doen is. Maar de tijden en waar vergeet het maar, laat staan een telefoon nummer zodat je zelf informatie kan inwinnen. Die zijn immers ongewijzigd en hetzelfde als de voorgaande edities, dat weet je toch!. Gelukkig zijn we na drie jaar redelijk ingeburgerd en gaan ook wij naar de P:As en kopen we onze boeken bij ‘Nordens’. Zo houden we mede de traditie in stand.

Gelatenheid
Van eenzelfde kaliber als de conventionaliteit, is de gelatenheid waar veel Zweden mee door het leven gaan. Op één locatie regelen we het vernieuwen van de septic- tank. Hiervoor hebben we afspraken gemaakt met een lokaal graafbedrijf, welke goed aangeschreven staat. De kwaliteit van het werk zal wel goed zitten,maar voorlopig laat hij zich nog maar weinig zien. Als ‘typisch Zweeds’ omschrijven we dat inmiddels. Het doet af en toe zuidelijk aan. Wat niet vandaag kan, zal volgende maand ook nog wel kunnen. Af en toe om gek van te worden. Zelfs makelaars maken zich hier schuldig aan. De gelatenheid of zelfs onverschilligheid, die waar we vaak tegen aan lopen is werkelijk verbazend. We hebben wel eens een bezichtiging gehad met een makelaar die gewoon buiten bleef zitten en simpel zei: ¨de deur is open, veel plezier!¨ Als we dan vragen hadden over de staat van het huis, wisten ze het niet. Als Nederlander ben je tenslotte toch iets anders gewend. Door goed door te vragen en jezelf vast te bijten in de materie, krijg je uiteindelijk toch antwoorden, maar dat kost wel even tijd. Ook in het Zweeds communiceren wordt dan een must. Dat gaat ons, nu na vijf termijnen volwassen onderwijs, gelukkig goed af!.

Lees ook de andere columns van Eric Verhaegh, verbonden aan Stugain Zweden.

Deze column is tot stand gekomen onder auspiciën van Mondi.
 

Landendossier
	Meer informatie over de aanschaf en bezit van een (tweede) huis in Zweden
Deel dit artikel met anderen: Tell a friend!