Duurzaamheidsprijs in het Spaanse Cambrils
Mark van Asselt schrijft inmiddels acht jaar columns voor Mondi over de aankoop en verbouwing van Mas Montbrió Belvédère, de emigratie naar en het leven in Spanje en over het uitbaten van de B&B met alle geneugten en beslommeringen die daarmee gepaard gaan. De Mas is in de prijzen gevallen.
Het vervolg op de prijs voor een plaats in de top tien van meest duurzaam opererende hotels was ook nog een forum in Barcelona. Mijn echtgenote vertegenwoordigde de casa rural en zag de professionele kant van Spanje, het toerisme. Toelichting op de duurzaamheidsstrategie werd gegeven door de directie van grote hotelketens èn van Mas Montbrió Belvedere. Waaruit weer eens bleek dat met zes kamers de duurzaamheidsmaatregelen meer een hobby zijn dan een instrument om duurzaam met kosten efficiënt te combineren. De ‘inkoop’, zonnepanelen, andere installaties en lokaal gekweekt fruit, levert ons nooit het schaalvoordeel op zoals bij de grote afnemers. Uitbesteden van de was bij een eco-wasserij is bijzonder duur voor kleine hoeveelheden. Aanpassen van programma’s in de vaatwassers komt neer op afplakken van de hoge temperatuur-opties. Bewegingssensoren in alle kamers is duurder dan het enkele keren per dag nalopen van de kamers op aangelaten licht of airconditioning. In het professionele circuit leeft het milieu, voor veel gasten uit Spanje of Frankrijk is het milieu een theoretisch begrip. Even doorzetten dus, wie de wereld wil verbeteren beginne bij zichzelf.
Verlokking
De buurman benaderde ons voor de koop van de aangrenzende 14 hectare olijfbomen die hij jaren terug van ‘onze’ Don Pedro had overgenomen. Waarna Don Pedro, veel later, ons de boerderij op de resterende grond verkocht. Het motief van de buurman, 82 jaar, was dat hij zijn ruim 300 hectare aan olijfbomen heeft geconcentreerd rondom Mont-roig 10 kilometer verder weg. Een verleidelijk aanbod, zeker toen echtgenote de vraagprijs had heronderhandeld. En de oorspronkelijke naam van de olijfolie, Mas Notari, is onderdeel van de verkoop. Maar wat doet een Nederlands stadsechtpaar van middelbare leeftijd met 14 hectare extra olijfbomen, waar meer bij komt kijken dan hobby-snoeien en met de hand 600 kilo olijven per dag oogsten en per aanhangertje vervoeren naar de perserij? De indicatie van de oogst was 150.000 kilo, die in één week machinaal wordt geplukt. Groot rijbewijs halen, sterkere tractor voor het te lijf gaan van het onkruid en de afvoer van snoei-afval? Bij het doorlopen van het terrein, een stief kwartiertje, schemerde de schaal van het benodigde werk. Nu frequenteerde Van Asselt senior toch al weinig de Catalaanse kegelclub of het dorpscafé, maar om het sociaal leven nu volledig ondergeschikt te maken aan de pakweg 4.000 bomen die toegesproken en verzorgd willen worden? Om niet te spreken van la mujer, zoals de echtgenote hier in het algemeen wordt aangeduid. Relaties in den vreemde vragen iets meer onderhoud dan in de Randstad hebben wij geconstateerd.
Deze column is geschreven door Mark van Asselt.
Datum: 30-05-2018
Terug naar overzicht
