De overdracht en het gouden hoefijzer

Blog Anneke van den Bos die met Eelke gaat emigreren naar Portugal: “In een euforie kwamen wij thuis. Eindelijk een huis gevonden. En nu dan de grootste uitdaging voor mijzelf, loslaten, uit handen geven en er op vertrouwen dat het goed komt. Waar wij meteen al tegen aan liepen is dat we in Nederland gewend zijn om alles snel te toen, efficiënt en grotendeels online. Maar de advocaat in Portugal neemt rustig de tijd om een half uur met je aan de telefoon te keuvelen over koetjes en kalfjes en grapjes te maken.

En dat onder werktijd, want ondanks Corona werk ik in ieder geval gewoon door thuis en Eelke gaat naar Amsterdam. En ik probeer echt mijn best te doen en ook wat socialer te zijn en eerst te vragen naar gezin en gezondheid. Maar dat zit er bij mij niet zo in, snel, kordaat, to the point. Dat past beter bij mij. En veel dingen gaan nog gewoon per post, alles scannen voor het geval het kwijt raakt (wat dan ook gebeurt), lange tijd wachten op een antwoord. Pffff je moet een lange adem hebben.

En pas nu, deze week kregen we te horen dat het koopcontract klaar ligt om te ondertekenen. Weer iets om naar uit te kijken. Op de vraag of wij het concept van tevoren digitaal konden ontvangen om het te vertalen en te lezen, werd negatief gereageerd. Dat kon blijkbaar niet. Dus maar snel vliegtickets geregeld voor medio januari en maar kijken hoe het verder gaat. Laten we hopen dat Corona ons mild gestemd is. Maar direct denk ik nu ook: het verhuisbedrijf! We hebben de doorgang wel opgemeten (past zo’n grote verhuiswagen wel door die smalle straatjes), maar rijdt deze wel naar oranje gebieden? Ook daar maar weer even een telefoontje aan wagen.

Wat wel mijn gouden hoefijzer bleek is mijn werkgever. Ik mag na de verhuizing ‘gewoon’ blijven werken! Is dat niet fantastisch en vooruitstrevend? Het locatie onafhankelijk werken tijdens de Coronaperiode heeft dit mogelijk gemaakt. Er moet nog veel geregeld worden maar daar komen we vast wel uit. Denk bijvoorbeeld aan het bezoek van een bedrijfsarts bij ziekte, ja hoe doe ik dat in Portugal? Nog genoeg tijd om hier over na te denken, maar het heeft een enorme last van mijn schouders gehaald. Niet meteen helemaal in het diepe, en daar komt bij dat ik werken ook echt gewoon leuk vind. Ik ben nog veel te jong om helemaal niets te doen. Ik wil niet weg voor het werk maar voor de cultuur en het klimaat. Ik probeer zo veel mogelijk per dag te leven, stap voor stap. Tot de feestdagen moet er nog veel in gang worden gezet, uitgezocht, voorbereid en afgesproken. Dan even een paar dagen helemaal niets en met goede moed het nieuwe jaar in.”

---

Deel 1: Uit liefde emigreren naar Portugal

---

Terug naar overzicht