Erven en vererven in internationaal verband

Bij overlijden kan een onroerend goed deel gaan uitmaken van de nalatenschap. Dit onverschillig of het onroerend goed in Nederland of in Zwitserland ligt.


Indien de erflater in het buitenland woonde of indien een onroerend goed dat tot de nalatenschap behoort, in het buitenland ligt, is het recht van ten minste twee landen betrokken bij de afwikkeling van de nalatenschap.

De positie van de (huwelijks)partner
Op de verwerving van eigendom van onroerend goed in Zwitserland is Zwitsers recht van toepassing. Indien de eigenaar is gehuwd of een partner heeft, is het onroerend goed ofwel eigendom van één persoon, ofwel gezamenlijk eigendom ofwel er is sprake van mede-eigendom. Deze positie brengt voor de langstlevende verschillende gevolgen mee die weer doorwerken in de wijze waarop de gemeenschap, waartoe het onroerend goed behoort, tussen de erven moet worden gescheiden en gedeeld. Indien daarbij nog vragen komen over het toepasselijke erfrecht of indien de situatie gecompliceerd wordt door familieverhoudingen, is advies noodzakelijk.

Verdeling van de nalatenschap
Allereerst moet worden vastgesteld naar welk recht de nalatenschap moet worden verdeeld, naar Zwitsers recht of naar Nederlands recht. Dit is niet alleen afhankelijk van de vraag of een testament is gemaakt en zo ja, hoe dit luidt. Ook de overige omstandigheden zijn van belang.

Indien Nederlands recht van toepassing is, geldt dit niet ten opzichte van de wijze waarop de eigendom van onroerend goed naar Zwitsers recht kan worden overgedragen aan de erven. Ondernemen de erven niets, dan blijft het onroerend goed in het kadaster op naam staan van de vorige eigenaar. Dit leidt tot problemen op het moment waarop de erven besluiten het onroerend goed aan derden te verkopen, of indien één van de erven uit de gemeenschap wil treden tegen uitkering van zijn of haar aandeel.

Erven en de Lex Koller
Een andere vraag is of degenen die een onroerend goed erven, de woning of het huis zonder meer mogen gebruiken als tweede woning. Dit is niet altijd het geval. Weliswaar bepaalt de Lex Koller dat de erven van een onroerend goed dat als tweede woning mocht worden gebruikt, niet zelf een dergelijke vergunning behoeven aan te vragen, maar er kan sprake zijn van andere beperkingen. Indien bepaalde beperkende regels gelden ten aanzien van het desbetreffende onroerend goed, dan zijn de erven niet vrij dit als tweede woning te gaan gebruiken. Het meest voorkomende geval doet zich voor indien een woning of huis alleen mag worden gebruikt door een inwoner van de gemeente waar deze woning of dit huis ligt.

Keuze tussen Nederlands en Zwitsers erfrecht
Volledigheidshalve moet nog kort de mogelijkheid worden vermeld van het bestaan van een keuze tussen Nederlands of Zwitsers erfrecht. Deze vraag is van belang voor uw erven en kan het beste worden beantwoord in combinatie met vragen rond uw huwelijksgoederenregime.
Dit artikel is tot stand gekomen is samenwerking met mr. Eva Hofkes

---

Terug naar overzicht