Tip van de maand: Timesharing

maart 2009  | tip van de maand 

Inmiddels is timesharing veelvuldig in het nieuws geweest en zijn veel mensen alert als het onderwerp aan de orde komt. Toch worden nog steeds mensen gestrikt en met trucs overgehaald om te investeren in malafide timeshareproducten. Vaak wordt het woord ‘timesharing’ op zich vermeden. Mensen worden vaak op toeristische locaties, bijvoorbeeld in een hotel, uitgenodigd voor een informatiegesprek. Een dergelijk gesprek duurt soms urenlang en de meest mooie verhalen worden verteld.

Bijkomend
Timeshare is het recht om een woning ieder jaar gedurende een bepaalde periode te gebruiken. Het is een soort van periode-eigendom. Voor de timeshareovereenkomst gelden in beginsel de wettelijke bepalingen van het land waar de overeenkomst gesloten is. De koper betaalt voor zijn timeshare een eenmalig bedrag (enkele duizenden euro’s) per vakantieweek, plus de inschrijfkosten en een aanbetaling. Vervolgens moet ieder jaar een bedrag aan bijkomende kosten worden betaald, waarbij gedacht kan worden aan de jaarlijkse kosten voor onderhoud, belastingen en verzekeringen.

Druk
Luxe vakanties naar zonnige gebieden zijn vaak duur. Wie op vakantie is en hoort van een alternatief dat goedkoop en toch comfortabel is, zal moeite moeten doen om zijn nieuwsgierigheid te onderdrukken. Wie toegeeft en meegaat om een aantal timesharewoningen te bekijken wordt vervolgens onder druk gezet om te tekenen. Er zijn gevallen bekend waarin mensen na zes uur maar hebben getekend om weer terug naar het hotel te kunnen gaan. Tijd om te overleggen krijgen mensen niet. Meestal wordt gezegd dat het gaat om een eenmalig aanbod.

Beperkingen
Door aanhoudend negatieve berichtgeving over timesharing is een aantal beperkende voorwaarden verbonden aan het principe van timesharing. Deze voorwaarden zijn opgenomen in de richtlijn 94/47/EG van het Europees Parlement, volgens welke sprake is van timeshare als er een overeenkomst wordt afgesloten met een looptijd van tenminste 3 jaar voor het gebruik van een onroerend goed gedurende minimaal één week per jaar. De richtlijn bepaalt dat:

• de timeshareovereenkomst schriftelijk moet worden aangegaan;
• een wettelijke opzegtermijn (bedenktijd) van 10 dagen verplicht is; 
• de timeshare-overeenkomst die u ondertekent in het Nederlands moet zijn opgesteld;
• de timeshare-overeenkomst bepaalde gegevens moet bevatten, zoals naam en adres van u en de verkoper en gegevens over het vakantieverblijf zelf;
• de verkoper pas een aanbetaling op de koopprijs mag vragen als de wettelijke opzegtermijn van 10 dagen is verstreken.

Overigens zijn niet alle aanbieders van timesharing malafide. Als u interesse heeft in een timeshareproduct, dan moet u erop letten dat bovenstaande voorwaarden worden nageleefd.

Meer informatie:
Europees Consumenten Centrum

Vorige tips van de maand: