Pelgrimsroute in Cataluña: het begin
Mark van Asselt vertelt in deze column over zijn ervaringen met het verbouwen en het in typisch Catalaanse stijl herstellen van zijn boerderij.Column: Pelgrimsroute in Cataluña
Mark van Asselt en zijn vrouw kochten vijf jaar geleden een huis in Montbrio del Camp, nabij het Spaanse Tarragona. In juli 2009 kochten zij een oude boerderij ("finca") in Cambrils met 25.000 meter grond. Daar staan nu nog 400 olijfbomen plus wat fruitbomen. Het doel is de boerderij, stammend uit 1870, ingrijpend te verbouwen en in typisch Catalaanse stijl te herstellen. Mark van Asselt vertelt in deze column over zijn onderneming.
"Een warm en ontspannen gevoel; dat overkwam ons zeven jaar geleden toen wij de omgeving van Cambrils aan de Spaanse Costa Dorada leerden kennen. Het gevoel bleef en vijf jaar geleden waagden wij de stap en kochten we een onopvallend hoekhuis in Montbrió del Camp. De Italiaanse eigenaar van een kleine lunchroom aan de boulevard van Cambrils had ons dit plaatsje getipt. Anders zou je er niet snel terechtkomen. Op zeven kilometer van het strand, een authentiek plaatsje met drie kerken en drie cafés voor 1400 inwoners, die allen vloeiend Catalaans spreken. Rap en binnensmonds.
Herenboer
Toen we daar eenmaal woonden gingen we er regelmatig op uit met de fiets. Al fietsend, op een echte, versnellingsloze Batavus, vielen ons in dit gebied drie dingen op: veel olijfbomen, fraaie bergen (“mont” – brió), en een plezierig klimaat. Op een bepaald moment viel ons, niet ver van ons huis, nog iets op; een solide, oude boerderij. Een finca, of mas zoals ze dat hier noemen, met in makelaarstermen “talrijke originele details”. De finca werd al jaren bewoond door Don Pedro en zijn familie. Het grondstuk rondom de boerderij telde 400 olijfbomen en vijftig fruitbomen, de andere helft van het terrein was niet beplant. Don Pedro, 72 jaar oud en niet meer zo goed ter been, had al heel wat hectares verkocht van de grond, die hij en zijn broer hadden geërfd van hun vader, een locale herenboer. Na ruim een jaar wikken en wegen verkocht Don Pedro ook zijn laatste 2,5 hectare grond. Ditmaal aan een Nederlands echtpaar met twee kinderen, aan ons.
Droom
De boerderij was net een ansichtkaart, met haar uitzicht op de Middellandse Zee en de bergen waarachter de zon telkens weer in een andere tint oranje ondergaat. Maar de boerderij was ook een droom; het in stand houden van de olijfboomgaard en het persen van eerste kwaliteit olie uit de Arbequina olijven. Het was een droom om de typisch Catalaanse finca voor verder verval te behoeden en een verdiende plaats terug te geven in het landschap! Bij de overdracht kregen wij de grote, oude sleutels van de finca hangend aan een sleutelhanger van de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella. Al eeuwen lang leidt deze route pelgrims naar een vastomlijnd doel. Was dit Symbolisch? Misschien wel, maar er is nog een lange weg te gaan om van deze finca een woonboerderij te maken met vier comfortabele gastenverblijven.
Het moet een finca worden die gebruik zal maken van duurzame energiebronnen, te beginnen met een geothermiek. Dat wij te maken kregen (en krijgen) met regels (normativa), loketten, het Catalaans dialect en erfenissen van het Franco tijdperk zal geen verrassing zijn. Niettemin willen wij u graag op de hoogte houden van het verloop van onze eigen pelgrimsroute, waarvan wij het doel maar niet de route kennen."
Deze column is geschreven door Mark van Asselt.
Datum: 12-02-2010
Terug naar overzicht
