Hindernissen en water

Column: Pelgrimsroute in Cataluña

Mark van Asselt en zijn vrouw kochten vijf jaar geleden een huis in Montbrio del Camp, nabij het Spaanse Tarragona. In juli 2009 kochten zij een oude boerderij ('finca') in Cambrils met 25.000 meter grond. In deze column vertelt Van Asselt over het verbouwen van de boerderij in typisch Catalaanse stijl en de ervaringen met de Spaanse autoriteiten. Hier leest u het vijfde deel: 'Hindernissen en water'.

“Onze inspanningen om een CO2-vrije finca plus masia in te richten vertoont beslist trekken van de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella: aanzienlijke hobbels en een veelvuldig door de knieën gaan voor het goede doel.

De Picos de Europa zijn het puntige gebergte waar de pelgrims over heen moesten richting Santiago. Wij meenden dat met het verkrijgen van de vergunningen voor het Proyecto de Actividades voor een casa rural (een soort business plan), voor de verbouw van de masia, en het akkoord van het Colegio de Arquitectos de Cataluya op de verbouwingstekeningen de meeste Picos wel genomen waren. Het aanvragen van de bouwvergunning leek niet meer dan het versturen van de 21 bouwtekeningen in viervoud naar de Ajuntament.

Lobbyen
Toen wij veronderstelden dat de aanvraag was ingediend bleek echter nog er nog een aparejador (technisch architect) gevonden en benoemd te moeten worden. Deze tekent af op de kwaliteit van de gebruikte materialen en uitvoering van de bouwtekeningen. Wij waren met dit fenomeen bekend doch niet met de timing van zijn aanstelling noch met zijn honorarium - drie tot vijf procent van de aanneemsom. Een aanslag op ons budget, ook al vanwege het 4 procent registratierecht op elke verbouwing die de vervanging van een deurklink overstijgt. Wij zouden iets on-Spaans moeten gaan doen, lobbyen bij de gemeente bijvoorbeeld. Maar bij wie? Wordt vervolgd.

Op de knieën door de finca
Al doende leert men: er is wèl een pomp om het grondwater in de balsa, een waterreservoir van 240 m3, te pompen, maar de beregening van de boomgaard werkt slechts op de waterdruk van de balsa zelf. Via een simpele verticale schuif. Na weken zoeken werd ons dit terloops verteld door de picador die zich verbaasde dat wij de beregening niet gebruikten. Het leek bijzonder simpel.

Een rietje per boom
In momenten van uiterste devotie wilden pelgrims nog wel eens op de knieën verder gaan, richting Santiago. Zo ook wij, toen bleek dat de beregening een jaar lang niet was gebruikt. De beregening is een waterleiding vanuit de balsa met 40 aftakkingen, die via druppelrietjes elke boom van water voorzien. Veel rietjes bleken verstopt met zand, wat slechts op te lossen is door elk verstopt rietje door te blazen. Minimaal een rietje per boom, vierhonderd bomen; wat doen die Olandeses daar twee dagen op hun knieën onder de olijfbomen? Maar toen ook nog wat kranen en stukken leiding waren vervangen en de schuif weer open ging waren onze olijfbomen eindelijk voorbereid op de warme zomers in Cambrils."
Deel 6: Bezint eer ge begint

bron: Mark van Asselt

Deel 1: Het begin
Deel 2: De Aanloop
Deel 3: Romantiek met randvoorwaarden
Deel 4: Een overvloedige natuur

Naar het overzicht met columns

Landendossier
	Meer informatie over de aanschaf en bezit van een (tweede) huis in Spanje
Deel dit artikel met anderen: Tell a friend!