Halverwege op onze eigen pelgrimsroute

Pelgrims op weg naar Santiago lieten de van huis meegebrachte steen, symbool van hun zorgen en verdriet, bij het Cruz del Ferro in Foncebadón achter. Halverwege en op het hoogste punt van hun doortocht in Spanje. Mijn vrouw en ik dachten aan deze symboliek toen wij begin juni vanaf ons vernieuwde balkon uitkeken over het strak geëgaliseerde terrein, over ruim 500 pijnbomen die tot twee meter waren teruggesnoeid, en verderop de Middellandse zee. Wij waren enigszins aangedaan, en voelden ons ook halverwege op onze eigen pelgrimsroute naar een CO2 vrije exploitatie van een 'casa rural' en biologische olijventeelt.

Wij naderen 24 juni, het feest van San Juan, een belangrijke feestdag in Catalonië, waarop het huis geheel zal zijn afgesloten en wij aan de keukens, het sanitair en afwerking kunnen beginnen.

De steen van onze zorgen
Bij het fantaseren over de opening van ons bed & breakfast vergaten we maar even dat de vergunning voor het zwembad nog steeds niet binnen is. Die van de schuur overigens wel, na een hortende correspondentie met de gemeente over het maximum vloeroppervlak dat afhankelijk is van het soort boerenbedrijf. We kregen 260 vierkante meter toegewezen, ruim bemeten, en dus ook met overeenkomstige hoge leges. Ja, de gemeenten in Spanje zitten krap bij kas. De bijzondere dakconstructie, bedoeld om de zonnepanelen in een optimale hoek naar de zon te stellen, was wonderwel ook akkoord bevonden. Helaas impliceerde het langgerekte ontwerp dat we een hoogteverschil van een meter dienden te overbruggen, als we de schuur op zijn minst horizontaal wilden hebben. Weer meer beton in de grond, en waar blijf je dan met je CO2 ambities? Wat je bespaart met het opwekken van de zonne-elektriciteit lijkt al meer dan verbruikt bij het maken van cement en zonnepanelen zelf. Een duivels dilemma. Hadden we niet juist de steen met onze zorgen achtergelaten?

Tormentas geen bezwaar
De 'corto' (binnenplaats) is  inmiddels ook gereed en het gevreesde water van de herfst-tormentas (hoosbuien)
kon nu via een ingenieus dubbel gehoekt afschot onder de terrassen door naar het vrije veld worden afgevoerd.
Helaas mag het dakwater hier niet de grond in, dus stelde 
de architect een dakgoot op palen voor, diagonaal over
de corto naar de balsa (waterreservoir).
Apart, maar prijzig.

Nog een bijzondere ervaring
De bejaarde Ford trekker bleek toch aantrekkelijker dan wij dachten. Hij werd vermist, doch na een dag belden de 'mossos' (Catalaanse politie) met onze aannemer dat hij terecht was, op een finca even verderop. Een bijzondere ervaring; de 'mossos' hadden al patrouillerend de trekker als zijnde de onze herkend, zonder dat we al aangifte hadden gedaan. Misschien een idee de volgende keer maar weer een setje klompen mee te brengen, voor het blauw op het Spaanse platteland.

Deze column is geschreven door Mark van Asselt

Deel 1:	Het begin
Deel 2:	De Aanloop
Deel 3:	Romantiek met randvoorwaarden
Deel 4:	Een overvloedige natuur
Deel 5:	Hindernissen en water
Deel 6:	'Bezint eer ge begint'
Deel 7:	Spaanse ambtenarij
Deel 8:	Gedeelde verantwoordelijkheid
Deel 9:	Aan het werk herkent men de vakman
Deel 10:	De helling wordt steiler
Deel 11:	Het einde der dagen
Deel 12:	Tweede olijfoogst en grote stappen
Deel 13:	Kafka of een cursus communiceren
Deel 14:	Showstoppers Fecsa
Deel 15:	Vertrouw op je reis, wandel maar door
Deel 16:	Spanje: land van van vergunningen

Naar het overzicht van alle columns

Landendossier
	Meer informatie over de aanschaf en bezit van een (tweede) huis in Spanje
Deel dit artikel met anderen: Tell a friend!