Fluiten in het donker
Het pad naar onze CO2 neutrale finca met ecologische olijventeelt blijft een donkere, kronkelige weg met op elke hoek een nieuwe verrassing.
Mark van Asselt en zijn vrouw zijn al een aantal jaren bezig met de realisatie van hun droom in Spanje. Door twee fulltime banen hebben zij een aannemer in de hand genomen die de verbouwing begeleidt. Ze zijn erg tevreden met de aannemer; langzaam, maar betrokken en redelijk betrouwbaar. Hoewel hij, door het ontbreken van andere werkzaamheden, geen belang heeft het huis af te ronden. Daarnaast moeten zij nog een hoop zaken zelf regelen.
Carmiggelt was iemand, schrijft hij zelf, die in donkere lanen schril fluit en stevig doorstapt. Dat moeten wij ook maar gaan doen, want het pad naar onze CO2 neutrale finca met ecologische olijventeelt blijft een donkere, kronkelige weg met op elke hoek een nieuwe verrassing. Die zo op het eind van de verbouwing telkens voor enorme vertraging zorgt.
Zonder compassie
Elektriciteitsmonopolist Fecsa heeft nu één aanvraag voor (hogere) stroomvoorziening goedgekeurd, echter door de administratieve vertraging, de heer Pi wilde niet over de vermeende onverharde weg rijden, wordt de werkelijke aansluiting niet op 4 november maar op 21 december gerealiseerd. Het betreft slechts één kabeltje van drie meter, dat al sinds augustus klaar hangt aan onze gloednieuwe elektriciteitsmast. Dat wij daardoor onze eerste reservering voor de verhuur van het huis moesten afzeggen leidt hoogstens tot schouderophalen.
Verdampend gemeentebudget
Als startende ondernemer hadden wij ons georiënteerd op subsidiemogelijkheden, zowel voor de bedrijfsvoering als voor de verbouw. Maar de potjes van de gemeente en de provincie blijken al verschillende keren leeg. Wij houden ons hart vast voor de twintig procent subsidie over de investering in de kostbare geothermische installatie.
Ons verbouwingsbudget houdt ook rekening met een teruggaaf van de BTW over 2011. Die was volgens onze ‘gestor’ niet in het geding, mits wij een onderneming voerden natuurlijk. Maar voor de bedrijfsvoering van een casa rural is een activiteitenlicentie nodig die de gemeente slechts verleent als, kortweg, de elektriciteitsvoorziening in orde is, en dan wordt 21 december wel een erg krappe planning met de Fecsa.
Tucholsky
“Ik wenste dat uw problemen de mijne waren.” Achteraf zullen wij er misschien om lachen, maar de mededeling van de aannemer dat zijn open haard prima zou trekken als de voordeur open zou staan en de schoorsteen zes meter verlengd werd, deed ons vraagtekens zetten bij het gehele project. De altijd zeer betrokken aannemer zag ons rood aanlopen, en stelde voor dat een gashaard een goed alternatief was, met minder kans op de nu ontstane schroeiplekken op de nieuwe muren. Wij dachten na twee maanden geploeter inmiddels meer aan een openhaardvideo in 3D, een grapje dat verloren ging in ons gebroken Catalaans en dus niet leidde tot klaterend gelach dat de kloof tussen Spanje en Nederland op het gebied van de mores in de aannemerij zou kunnen overbruggen.
Derde olijvenoogst!
Ondanks hevige regen en te hoge temperaturen bleek na een aantal dagen plukken de oogst gelukkig toch voldoende om de ‘adoptiefouders’ van onze bomen te voorzien van onze eigen Mas Montbrió Belvedere olijfolie. Het geroosterde brood met zout, besprenkeld met onze eigen olijfolie, in de koesterende warmte van de openhaard van de molino (de perserij), wat kan een Nederlandse boer in Spanje verder wensen? Wordt vervolgd.
Deze column is geschreven door Mark van Asselt.
Datum: 06-12-2011
Terug naar overzicht
