Toch een beetje thuis
Een prestatie, want nu wij in de horeca actief zijn, hebben we enig idee wat er komt kijken bij afval verwerken, alle apparatuur aan de praat houden, en gasten een plezierig verblijf bieden.
Nu het toeristenseizoen ten einde loopt, blikt de familie Van Asselt terug op een enerverende maar leerzame periode. Zo bleek bijvoorbeeld de met Hollandse degelijkheid aangelegde buitenverlichting, minder geschikt voor het Spaanse klimaat en lokale elektricien. Inmiddels heeft de masia goede naam verworven bij gemeente en de fecsa; kapotte wegen en storingen werden snel verholpen.
"Het toeristenseizoen loopt ten einde en Cambrils heeft het als badplaats weer prima doorstaan. De stroom toeristen werd soepel verwerkt, de boulevard en de stranden bleven keurig schoon, nergens overlopende afvalbakken, activiteiten voor elke leeftijd, en het mobiele telefoonnetwerk was nauwelijks trager. Een prestatie, want nu wij in de horeca actief zijn, hebben we enig idee wat er komt kijken bij afval verwerken, alle apparatuur aan de praat houden, en gasten een plezierig verblijf bieden. Bij onze masia zijn de kinderziektes eruit, en de eerste wear and tear vervangingen dienen zich aan. Parasols, tuinmeubilair, en de muren van het huis hebben zeer te lijden van de zon en grote vochtigheid. Om niet te spreken van de buitenverlichting; toch nogal eens kortsluiting in ondergrondse leidingen, misschien hebben we het iets te gecompliceerd laten aanleggen, niet rekening houdend met de incidentele zondvloed die over dit gebied trekt. Net als de les dat alle installaties simpel en begrijpelijk voor elke elektricien moeten zijn, zo hebben we ook geleerd dat standaardisering van bijvoorbeeld badkameraccessoires, hoe leuk een verscheidenheid ook is, het leven zeer vergemakkelijkt.
Wat zich uitstekend blijkt te houden zijn de wegen op ons terrein. Breed (onze eigenste startbaan) en strak neergelegd, op advies van de wegenman destijds. Ze worden druk bereden, en vormen een groot contrast met de openbare weg die naar onze masia leidt. Bij elke hoosbui spoelt het zelfde stuk weg, wat erg voor de hand ligt als de ontstane geul aangeplempt wordt met zand. De gemeente komt redelijk vlot om het zand weer bij te vullen, zelfs in een regenachtige week, waarbij het dan na een dag weer raak is. We willen dus een ander wegdek, we weten dat de ambtenaren liever geen herhaalbezoeken krijgen van persisterende buitenlanders, dus …
Aandacht voor detail
De gemeente heeft eind 2014 een initiatief JovJob (Joven Job: werk voor de jeugd) gelanceerd om schoolverlaters richting baan te krijgen, en ondernemersinitiatief te promoten. Een modern pand, vergaderruimtes en leslokalen, low budget maar met zorg ingericht, en zowaar flexplekken, te huur voor iedereen die ongestoord wil werken. Aanmoedigende ondernemersleuzen op de wand tot aan een puntenslijper voor de beschikbare potloden bij elke tafel, niets is vergeten. En om aan te geven tot in welk detail de manager is gegaan: voor hen die op de fiets komen, zijn er hangsloten te leen. De enige twee flexplekkers tot nu toe echter zijn Van Asselt en een Amerikaanse onderneemster, het flex-initiatief verdient beter.
Een ander gemeente-initiatief loopt duidelijk minder goed. Waarom een enorme ondergrondse parkeergarage bij het gemeentehuis aanleggen als er op 100 meter een braakliggend autotoegankelijk terrein ligt voor pakweg 100 auto’s. Detail of grote lijn?
Driefasenstroom bij de Fecsa
Net zoals ooit bij een achtcilinder Jaguar motor de kans op motorpech toch groter was dan bij een tweecilinder Deux Chevaux, zo ook lijkt onze (benodigde) driefasen stroomvoorziening net iets gevoeliger voor a) leidingbreuk, b) vogelnestjes in de transformator en c) micro stroomonderbrekingen. De drie fasen in de bovengrondse leidingen willen nog wel eens haperen (koperdiefstal), en de verdeling van de drie fasen over de masia blijkt volstrekt willekeurig. We kunnen er niet eentje missen zeg maar. Gelukkig weet de Fecsa ons nu te vinden, die bij de eerste storingen telkens van ons wilde weten of het niet aan onze installatie zelf lag door te vragen of we de straatverlichting zagen branden (die is er niet op het platteland señora) en de buren wel stroom hadden (dat zijn 300 schapen señora, en ze doen het licht ’s avonds niet aan in de wei) en of wij de hoofdschakelaar wilden aanzetten.
Maar inmiddels gaat dit soepel, de Fecsa komt snel voor een accommodatie als de onze (vrieskisten! waterpompen!), we zitten wat dat betreft in de goede sector hier. En de zon maar schijnen. Ondanks alle verbazingen raken we hier toch een beetje thuis."
Deze column is geschreven door Mark van Asselt.
Datum: 07-10-2015
Terug naar overzicht
