Spanje en Europa

Mark van Asselt en zijn vrouw waren jaren bezig met de realisatie van hun droom in Spanje. Vanuit Nederland werd, in overleg met de aannemer in Spanje, het huis verbouwd en tijdens vakanties proefden zij aan het Spaanse leven.  Deze zomer is het gezin geëmigreerd en ‘veilig geland’. De komende tijd staat in het teken van aarden, integratie, andere cultuur en regels, nieuwe school en contacten, zodat er ook nu weer veel geregeld moet worden.

“Ja, dat kunnen jullie wel zo doen in Europa, maar hier in Spanje… “, een excuus om bijvoorbeeld bij de inschrijving voor de voetbalclub een trouwboekje te moeten overleggen en een arbeidscontract van liefst beide ouders. Een statiegeldsysteem voor flessen van plastic of glas is hier ook onbekend. Jammer, want een flesje bier is hier bij het ontbijt geen uitzondering. De vergelijking met Europa wordt echter te pas en te onpas gemaakt, de Europese Unie is een vaag concept.
Veel is hier echter (te) goed geregeld, zoals de politieagent die vier keer per dag het verkeer regelt als schoolkinderen een straatje van niks moeten oversteken. Privaat initiatief als ‘klaar overende’ ouders is hier onbekend. Wat de school betreft; de normen en waarden van de LaSalle school van onze kinderen hier in Cambrils lijken gelukkig erg veel op die van ‘De Werkplaats’ waar Kees Boeke in 1926 pedagogische geschiedenis mee schreef; Josep LaSalle was hem zo’n 250 jaar voor.

Geweldige kinderen, logistieke nachtmerrie
Onze kinderen hebben de eerste zes schoolweken meer dan goed doorstaan. Het onderwijs is in het Catalaans, en Spaans is een ‘vreemde taal’, zoals het Engels. De bereidheid van de leraren om af en toe van Catalaans naar Spaans te switchen is wisselend, doch de eerste rapporten waren boven verwachting. Maar toch, de behoefte van onze dochter om als jonge puber te kletsen in de pauzes kan helaas nog niet vervuld worden; voor onze zoon in groep 7 is voetballen het universele communicatiemiddel, één probleem minder dus. Ze redden het wel. Nu de ouders nog …

Niet samenvallende roosters, en de twee uur durende lunchpauze impliceren echter een logistieke opgave van jewelste, wij wonen iets buiten Cambrils, omdat wij de kinderen nog niet direct wilden blootstellen aan het overblijven op school. Maar dat betekent dagelijks vier maal op en neer naar Cambrils, exclusief het halen en brengen voor de drie voetbaltrainingen na schooltijd, die om soms om 20.30 uur eindigen. Dan nog de avond en veel, heel veel huiswerk, helaas, ook weer in het Catalaans. Dat de competitie voor de kinderen hen in het weekend naar Barcelona of zelfs Andorra brengt, betekent ook niet echt weekend om een beetje bij te komen.

Tommy ‘Ostia’ Cooper
De man die zich met een huis aan huis flyer aan ons bekend had gemaakt (een opmerkelijk commercieel initiatief alhier), zou dus de laatste drie douchewanden monteren. Hij deed mij sterk denken aan Tommy Cooper, de komiek die uitblonk door zijn vak-onbekwaamheid. Helaas betrof het hier geen trucs doch montagepogingen, want de eerste douchewand vergde vier uur. De Telsell accuboor verloor het ‘Ostia’ keer op keer van de keiharde wandtegels, en niet passende, willekeurige schroefjes kwamen ‘Ostia’ overal terecht, behalve in de gaten bestemd voor de wel degelijk bijgeleverde schroeven. Hij werkte bovendien solo, en had duidelijk gerekend op omstanders die ook de handen uit de mouwen zouden steken en wel goed gereedschap bij de hand zouden hebben.

Leven boven je stand
Spanje leeft ver boven zijn stand, daar is geen lang onderzoek van Brussel voor nodig. Wij ervoeren dit bij een bezoek aan een gloednieuw, megalomaan groot ziekenhuis in Reus dat voor de helft gesloten blijft omdat er te zeer op de groei was gebouwd en ziek zijn hier een dure grap is. Kafkaëske gangen met her en der een bemand loket completeerden het beeld van de (wel degelijk goede) Spaanse gezondheidszorg. En wij worden wat ouder dus dat zit wel goed.

Deze column is geschreven door Mark van Asselt.

Deel 1:	Het begin
Deel 2:	De Aanloop
Deel 3:	Romantiek met randvoorwaarden
Deel 4:	Een overvloedige natuur
Deel 5:	Hindernissen en water
Deel 6:	'Bezint eer ge begint'
Deel 7:	Spaanse ambtenarij
Deel 8:	Gedeelde verantwoordelijkheid
Deel 9:	Aan het werk herkent men de vakman
Deel 10:	De helling wordt steiler
Deel 11:	Het einde der dagen
Deel 12:	Tweede olijfoogst en grote stappen
Deel 13:	Kafka of een cursus communiceren
Deel 14:	Showstoppers Fecsa
Deel 15:	Vertrouw op je reis, wandel maar door
Deel 16:	Spanje: Land van vergunningen
Deel 17:	Halverwege op onze pelgrimsroute
Deel 18:	Afrika begint onder de Pyreneën
Deel 19:	Het domino-effect
Deel 20:	In het zicht van de haven
Deel 21:	De ziel gaat te voet
Deel 22:	Fluiten in het donker
Deel 23:	Met blijdschap geven wij kennis
Deel 24:	We heffen het glas
Deel 25:	Voortschrijdend inzicht: Fiesta op zijn Spaans
Deel 26:	Nieuws onder de Mediterrane zon
Deel 27:	Onbekende horizon
Deel 28:	Spanje en Europa
Deel 29:	Van spectaculaire oogst tot onafhankelijk Catalonië
Deel 30:	Meer duidelijkheid maakt meer vrienden
Deel 31:	Fiesta Bandera
Deel 32:	De laatste bouwvakker
Deel 33:	Gaandeweg meer begrip
Deel 34:	Je zal hier maar wonen!
Deel 35:	Nog niet helemaal gewend in Spanje
Deel 36:	Een sublieme plek
Deel 37:	Niet alleen in discussie met de overheid
Deel 38:	Groentetuin en ruileconomie
Deel 39:	Onze eigen Camino de Santiago
Deel 40:	Leercurve in de hotellerie
Deel 41:	Trouwen tussen de olijfbomen
Deel 42:	Inburgering in onvoorspelbaar Spanje
Deel 43:	Smart Cambrils
Deel 44:	Kassa en spiering
Deel 45:	Kan niet waar zijn!
Deel 46:	Seizoensarbeid in Cataluna
Deel 47:	Toch een beetje thuis
Deel 48:	Terugblikken en vooruitkijken
Deel 49:	Alsof de duvel ermee speelt
Deel 50:	Charmed by your presence
Deel 51:	Spanje is een belastingparadijs voor ingezetenen
Deel 52:	Lokale gewoontes
Deel 53:	Cambrils in oorspronkelijke staat
Deel 54:	Mooie erkenning voor Bed & Breakfast in Cambrils