Nog niet helemaal gewend in Spanje
Naast de zorgen, variërend van kalkaanslag in pakweg één kilometer aan leidingen van de beregening, tot landelijke spinnetjes in de kamer van onze dochter, biedt Spanje voldoende afleiding en aanleiding voor een glimlach.
Mark van Asselt en zijn vrouw zijn jaren bezig geweest met de realisatie van hun droom in Spanje, het starten van een eigen casa rural. De afgelopen jaren stonden in het teken van plannen, (ver)bouwen, reizen, emigreren en integreren. De eerste gasten hebben inmiddels genoten van de heerlijke kamers, faciliteiten en tuin en waren het liefst nog langer gebleven.
"Naast de zorgen, variërend van kalkaanslag in pakweg één kilometer aan leidingen van de beregening, tot landelijke spinnetjes in de kamer van onze dochter (“spin-nen pappa, zooo groot”), biedt Spanje voldoende afleiding en aanleiding voor een glimlach.
Twee agenten van de plaatselijke Policia Rural (plattelandspolitie), combineerden het nachtelijk patrouilleren met het uitbaten van een wietplantage. De in beslag genomen wietplantjes werden op een openbare en onbewaakte parkeerplaats bij het stadhuis gelegd in afwachting van het Openbaar Ministerie. dat de volgende dag geen sprietje bewijsmateriaal kon terugvinden. Dossier gesloten.
Of de Engelse les van onze dochter: ‘abob’ is de juiste uitspraak van ‘above’, want in het Spaans is de v een b. Het Engels kent verschillende accenten en in Spanje spreken we het zo uit, aldus de lerares.
En de klok gaat een uur terug. Doordat het langer licht is kan er een uur langer gewerkt worden, waardoor het land volgens de regering sneller uit de recessie komt. Als Amsterdammer herinner ik me nog wethouder Vorrink die de ambtenaren om 16.30 uur naar huis wilde laten gaan omdat er het laatste halfuur toch niet meer werd gewerkt? Het boek gaat er komen, u ziet, volop input.
Eerste stappen
Wij zijn zeer voorzichtig begonnen met onze bed & breakfast en de respons van de eerste gasten is zeer bemoedigend. Er ontbreekt eigenlijk niets aan de kamers, gemeenschappelijke ruimtes, en de tuin. En omdat daardoor de gasten de finca niet graag verlaten heeft de gastvrouw, in haar vorige leven een behendig juriste, nog wat positieve afleiding, want met de omringende boeren vlot de conversatie niet zo, en dat ligt niet aan de onafscheidelijke sigaar. Maar er is meer dan olijfolie alleen.
Het stel dat, na dertig jaar in een andere echt verbonden te zijn geweest, wederom ongehuwd en nog steeds verliefd, elkaar voor de eerste keer op onze finca in de armen valt. Of over de grootmoeder uit Jerusalem die met tranen afscheid nam van ‘deze andere wereld’ zoals ze onze finca aanduidde. Je zal hier maar wonen ...
Cultuurverschil
Onze buurman kijkt met verbazing naar onze smetteloze zitjes en parasols. Hij heeft zijn eigen zitje (foto), en dezelfde avondzon. Toen mijn vrouw razendsnel reageerde op een nieuwe advertentie in ‘Segundamano’, het Spaanse Marktplaats, was het eerste antwoord van de verkoper “Nederlander zeker?”. Ach ja, de Spanjaard koopt niet tweedehands, tenzij door nood gedwongen, en recyclen gaat nog niet van harte. Waarom is er hier bijvoorbeeld geen statiegeld op flessen?
Met goede moed
Wij scheppen een diep adem om de in juli gestrande dialoog met de architect (director de obras) weer op te pakken. Zo wachten wij nog op de verklaring dat al het bouwafval van zwembad en schuur legaal is afgestort, want wij willen graag de borgsom van de gemeente terug. De architect heeft het in april beloofd, dus we bruuskeren zelfs in Spanje niemand als we eens een reminder sturen. Het bewijs van bewoonbaarheid, een formaliteit, maar toch, het ene ontbrekende deurtje van een failliete groothandel, een thermostaat van een failliete geothermische installateur. De aanhouder wint. Maar wie zei ook weer dat het echte leed niet zit in de dood van een geliefde, maar in kleine dingen zoals een schoenveter die knapt als je rent om de trein te willen halen?
Met droefheid: Jimmy 2011 - 2013
Hij genoot van het verse gras, doch de landelijke duisternis werd hem fataal. Wij hoorden nog het angstig gepiep, zochten anderhalf uur naar onze cavia, tevergeefs. Cavia vriendin Pluis kwijnt weg, vriendje gezocht. Cavia’s zijn hier helaas drie keer zo duur als in Nederland. Maar je kunt toch niet alles importeren?"
Deze column is geschreven door Mark van Asselt.
Datum: 21-10-2013
Terug naar overzicht
