Groentetuin en ruileconomie
Stond niet in de bouwvergunning, dus mooi klusje voor onze architect, als die de telefoon nog opneemt.
Het gezin Van Asselt is jaren bezig geweest met de realisatie van een eigen casa rural in Spanje. De weg van het integreren met buurtbewoners en omgaan met Spaanse gewoonten is bewandeld, echter, het einde ervan komt maar niet in zicht. Nog steeds zorgen gemeentemedewerkers voor verrassingen die geen gewoon mens bedenken kan. De gasten merken er niets van en genieten volop.
"In een joint venture met Luciano, onze assistent-tuinman, die in vorige bijdragen nog werd voortgetrokken door de grasmaaier maar op het nieuwe model alleen nog maar zittend gas hoeft te geven (terugverdientijd twee jaar!), is de groetentuin aangelegd. Wij het terrein, plantjes en beregening, Luciano aanleg en onderhoud. Opbrengsten fifty fifty. En Luciano ruilde vervolgens een paar uur metselen tegen een uur egaliseren met de shovel door buurman Dodu. Niks Bitcoins of BTW! Plus recycling van ijzerwerk gevonden op eigen terrein. Iedereen blij, de Van Asseltjes incluis.
De slag bij Cambrils (bis)
Wij dachten met ex-gemeente-architect Pére Mas wel het summum gehad te hebben wat betreft bestuurlijke onwil en vertragingstactiek. Maar onderschat opvolgster Vanessa niet. Nog steeds is er geen uitsluitsel van haar inspectie in oktober, doch wij kregen wel te horen dat er een zwembadlift voor mindervaliden moest komen, want het is een openbaar zwembad. Stond niet in de bouwvergunning, dus mooi klusje voor onze architect, als die de telefoon nog opneemt. Rechtszekerheid is een luxe, zo hebben wij inmiddels ervaren.
This is e-Spain
‘Forbidden carry explosives, dangerous or giving off a bad odor’, te lezen op de nieuwe luchthaven van Barcelona. “Open the ventanas, and good works”, zo wenste de lerares Engels de tweede klas middelbaar van onze dochter succes toe bij het proefwerk.
In een onafhankelijk Catalonië wordt alles anders volgens de kenners. Maar hoe moet het dan met onze beminnelijke Joan en Jordi? In dienst bij een landelijk opererende leverancier van raambekleding, en ze doen alles in tandem, opmeten, vergeten, monteren en vergissen. Een typische dag van J&J: 9.05 uur onverwachte aankomst met het verkeerde profiel, vertrek 9.15 uur voor ontbijt in het dorp. Retour 10.15 uur om te zeggen dat ze materiaal gaan halen bij het magazijn (het fameuze ‘buscar material’), terug tegen 12 uur, voorboren van de gaten, vertrek om 13.30 uur voor de lunch, retour tegen 19.00 uur om de gevraagde voorzet-hor te monteren. Joan heeft dan al afgehaakt, Jordi schroeft dus maar alleen, weer scheef. Maar ja, ze herstellen alle fouten opgewekt en zonder morren. Tijd? Een Noord-Europese uitvinding, die niet werkt in een zonnig land waar je voor 1,30 euro met een goede kop koffie op een terrasje in de zon kan zitten.
Bed & breakfast, ofwel het casa rural
Al doende leert men, zoals de noodzaak van een strak beheer van de agenda’s van de verschillende reserverings-websites waarop onze casa rural is ingeschreven. Voor je het weet is er een overboeking, waarna alles afhangt van de bereidwilligheid van de overboekte gast en van de vindingrijkheid om deze gast een alternatief te bieden. De boekingsagent strijkt slechts zijn provisie op, zo ondervonden wij aan den lijve.
Maar ons boek over onze gasten gaat er komen: een ballroom dansend echtpaar uit Moskou vindt ons zonder boekingssite, Spaanse stellen die verschrikt terugdeinzen als blijkt dat ze de ontbijttafel met een ander Spaans stel moeten delen, of een Vlaamse familie die in een moordend tempo de bezienswaardigheden in de omgeving bezoekt om op de laatste dag te ontdekken hoe comfortabel de ligstoelen aan het zwembad zijn. Maar een ding is zeker: de aardstralen zijn goed en iedereen slaapt als een roos, behalve dan de Van Asseltjes die de vele casa rural ballen maar met moeite in de lucht houden. En dit is nog maar het begin van het seizoen..."
Deze column is geschreven door Mark van Asselt.
Datum: 12-05-2014
Terug naar overzicht
