Gaandeweg meer begrip
Intussen hebben wij een beter begrip voor de geeuwende Catalaan op maandag.
Mark van Asselt en zijn vrouw zijn jaren bezig geweest met de realisatie van hun droom in Spanje, het starten van een eigen casa rural. De afgelopen jaren stonden in het teken van plannen, (ver)bouwen, reizen, emigreren en integreren. Met het afbouwen van het zwembad is de casa rural een feit geworden en is de vakantietijd aangebroken.
"De lage lonen hier zijn bedrieglijk, het gaat ook allemaal heel langzaam. Neem ‘onze’ tuin-assistent die iPod luisterend vijf uur per week in de lentezon wordt voortgetrokken door een zelfrijdende grasmaaier. Na twee maanden aanzien is het sommetje snel gemaakt: ondanks het bescheiden loon verdient een drie keer snellere tractormaaier zich in ruim twee jaar terug. En in huiselijke kring hebben de bestuurders zich al vrijwillig gemeld!
Het is niet wat het lijkt
Het verbaast ons dat met de grote werkeloosheid niet wordt bezuinigd op zomerkampen (van sport tot cultuur), een typisch Spaans fenomeen welhaast noodzakelijk door dertien weken zomervakantie. Het blijkt dat heel wat Catalanen, althans in deze regio, een mooi stuk grond of onroerend goed bezitten. Van de pacht of de huur kunnen zij nog steeds rondkomen, ook omdat de fiscus zeer correct een onverwacht boekenonderzoek minimaal een dag van te voren aankondigt. De EU hoeft zich geen zorgen te maken, er zit hier nog steeds veel vet op de botten.
Langverwacht, het buitenzwembad
De droom van velen, nu gerealiseerd in de tuin, anders is de casa rural niet compleet: ons eigen zwembad, als een advertentie, gereed voor het stil genieten. Maar wat zei de aannemer bij oplevering? “Welkom in het inferno van het buitenzwembad.” En bij de eerste bries viel het kwartje. Zand, bladeren, kikkers, muizen, alles waait erin. Het windje dat hier voor de perfecte verkoeling zorgt, wordt onze zorg voor elke morgenochtend. Weer alle skimmers tot de rand gevuld? Nou ja, het is om zes uur al licht, dit maal zonder vrijwilligers helaas.
Meer begrip
Intussen hebben wij een beter begrip voor de geeuwende Catalaan op maandag. De nationale hobby, barbecueën en onderhoudend converseren, werd deze keer beoefend in onze tuin als afsluiting van het eerste voetbalseizoen van onze zoon bij FC Cambrils. Om twaalf uur arriveerden zo’n veertig man (broertjes en al het eten incluis), en iedereen vermaakte zich uitstekend, zonder wanklank. Eigenlijk doodvermoeiend zo’n dag met wijn, zon, buitenlucht. Dat vonden de gasten ook, die om acht uur de barbecue wilden aansteken voor de avondmaaltijd (‘cena’) rond tien uur. Zo zag dus een reguliere zomerzondag van de Catalaan eruit. En maandagochtend hadden wij opeens veel meer begrip voor de Catalaan die niet voor half elf aan de slag kan gaan. Heavy hoor.
Twee maten
Hoewel wij wel willen doorlopen bij een rood voetgangerslicht op een lege weg, ondenkbaar voor de Spanjaard, hebben wij op vergunningen nooit beknibbeld. Gelukkig maar want nog scherp op het netvlies staat de politie die aanbelde enige uren nadat de uitgraving voor de geothermica was begonnen: we hadden toch (nog) geen vergunning voor een zwembad? Maar het werkt een kant op, die van de buitenlanders; onze buurman, ex-aannemer (wie niet vandaag de dag in Spanje?) uit het dorp, legt op dit moment een vloer van gewapend beton voor een zwembad. Zijn kleindochter had twee weken om een zwembad gevraagd, en wat doe je dan als opa? Ofwel zijn vergunningsaanvraag was binnen twee weken gehonoreerd en wij hadden de pech dat die van ons twee jaar had geduurd, of onze buurman achtte de kans op politiebezoek als verwaarloosbaar. En daar zou hij best eens gelijk in kunnen hebben: als de overheid niet zelf optreedt, kan een burger aangifte doen van bijvoorbeeld inbreuk op een bestemmingsplan (zoals hier, een landbouwgebied). Maar de aangifte wordt openbaar gemaakt met naam en toenaam van de klagende partij, en je buurman blijft je buurman, niet? De overheid zelf doet veelal niets; de grap gaat dat een naburig dorp met 12.000 inwoners zijn begrotingstekort van dertig miljoen euro zou kunnen aanzuiveren door ook eens boetes op te leggen aan mede-Catalanen, en illegale bouwsels te legaliseren tegen betaling van de bouwleges bij wijze van algeheel pardon? Maar Madrid en Brussel zijn hier vrij abstracte begrippen. Dus blijft alles bij het oude."
Deze column is geschreven door Mark van Asselt.
Datum: 25-06-2013
Terug naar overzicht
