Fiesta Bandera
Helaas had de gemeente tot het laatste moment onze verbouwing gestuurd op het verkrijgen van een vergunning met alle verplichtingen voor (brand)veiligheid en toegankelijkheid van dien.
Mark van Asselt en zijn vrouw zijn al jaren bezig met de realisatie van hun droom in Spanje. Recentelijk besloten zij de verbouwing af te ronden door ter plekke aanwezig te zijn en ter plekke de laatste vergunningen te verkrijgen, in het bijzonder die van de te starten casa rural. Verwoede pogingen hiervoor werden begin dit jaar beloond, maar op een andere manier dan verwacht.
"Prachtig land: de aannemer zette de vlag (bandera) op het dak van onze schuur in aanbouw, tijd voor een bandera-feestje. Het werd een calzotado, een barbecue van calzots, een kruising van prei en bos-ui. Geen barbecue? Geen probleem, de aannemer improviseerde er eentje in vijf minuten. Disfrutar la vida, geniet van het leven. Het stoorde niemand dat er een Spaanse vlag wapperde en geen Catalaanse, totdat het bier de Catalaanse snaar raakte van een van de mannen. Oplopende emoties werden geblust met zelfgemaakte appeltaart, een succesnummer van Mevrouw Van Asselt, ook in deze contreien.
Brandblussers voor niets?
Wij konden destijds de finca alleen kopen als wij vijftig procent van ons inkomen uit de exploitatie van de olijfbomen zouden behalen ofwel agrotoerisme zouden bedrijven. Daar 2,5 hectare grond te weinig zou opbrengen voor een gezin, hadden wij in 2009 gekozen voor een bed en breakfast. Verwoede pogingen om hiervoor vergunning te verkrijgen werden begin dit jaar beloond, maar op een andere manier dan verwacht. Er was helemaal geen vergunning meer nodig: wie zijn huis als casa rural wil aanbieden doet dat voor eigen risico. Helaas had de gemeente tot het laatste moment onze verbouwing gestuurd op het verkrijgen van een vergunning met alle verplichtingen voor (brand)veiligheid en toegankelijkheid van dien. Toen wij onze casa rural in wording (hoe lang al?) bij de VVV van Cambrils onder de aandacht brachten, bleek men ook daar niet op de hoogte. Wij zouden straks illegaal bezig zijn, wisten we dat wel? Een telefoontje naar de gemeente loste alles op.
Details! Details?
Op elke site van een bed & breakfast vind je het terug. Ligstoelen, barbecue, loungebank, romantische zitjes, om maar niet te spreken van de inrichting van de gastenkamers. EHBO kits (Ikea!), reddingsboeien, het EHBO diploma, het keukenhygiëne diploma, waar zijn we aan begonnen? En dan nog de achteloze opmerking van de lokale waterautoriteit dat het water van onze put alleen gebruikt mag worden voor de bevloeiing van het terrein. Voor aanwending als drinkwater in de finca moet aan provinciale overheid betaald worden. Dus twee verbruiksmeters geïnstalleerd. Een hartstilstand, het (openbare!) zwembad is nog niet gevuld! Valt dat onder bevloeiing? Volgens de architect wel, want in landelijk gebied is een zwembad een ‘balsa’, een reservoir voor de beregening. Maar ook ons zwembad?
Bereikbaarheid
Onze finca, hoewel gelegen aan een openbaar weggetje en ondanks routebeschrijvingen, GPS coördinaten en zichtbaarheid op Google Earth, blijkt lastig te vinden. Zelfs als men op 300 meter is wordt de finca nog gemist, verscholen als deze ligt tussen de olijfbomen. Uit het potje ‘onvoorzien’ dus bewegwijzering besteld, en wij zijn zeer trots op het resultaat (foto).
Het is niet waar …
Begin maart was het dan zover, inspectie van de provincie (Generalitat) kwam zien of wij aan hún eisen voldeden om een casa rural te exploiteren. Alle vertrekken werden minutieus opgemeten, doch het appartement met een keukenblok werd ‘afgekeurd’. Zelf koken op de kamer past niet in het casa rural concept, iets wat architect noch gemeente bij het beoordelen van de bouwtekeningen hadden opgemerkt. Na bijna vier jaar bakkeleien met allerlei overheden zonder ook maar enige medewerking werd ons dit toch iets teveel. De tweede verrassing was dat de aanwezigheid van een buitenbarbecue een minimum vereiste is om voor een casa rural ‘ster’ in aanmerking te komen. Maar de gemeente geeft geen bouwvergunning voor een vaste barbecue omdat die niet dienstig is aan de agrarische bestemming van het terrein. Gelukkig hebben wij nog de mobiele barbecue van de calzotado: een bedspiraal op acht bakstenen. Authentiek, maar niet wat wij in gedachten hadden voor onze gasten!"
Deze column is geschreven door Mark van Asselt.
Datum: 09-04-2013
Terug naar overzicht
