De laatste bouwvakker
Sinds augustus 2010 was er verbouwd en gebouwd maar nu ligt ons doel binnen handbereik: het bed & breakfast in een klassieke Catalaanse boerderij.
Mark van Asselt en zijn vrouw zijn al jaren bezig met de realisatie van hun droom in Spanje. Recentelijk besloten zij de verbouwing af te ronden door ter plekke aanwezig te zijn en ter plekke de laatste vergunningen te verkrijgen, in het bijzonder die van de te starten casa rural. Verwoede pogingen hiervoor werden begin dit jaar beloond, maar op een andere manier dan verwacht.
"Eind april zwaaiden we de laatste betonmolen en shovel uit, de schuur stond er, het zwembad lag er. Sinds augustus 2010 was er verbouwd en gebouwd maar nu ligt ons doel binnen handbereik: het bed & breakfast in een klassieke Catalaanse boerderij.
De bouw van de laatste twee objecten verliep niet zonder tegenslag, ondanks onze aanwezigheid ter plekke. Dat de architect geen affiniteit had met bouwtekeningen was naar zeggen van de aannemer geen probleem; een schuur en zwembad, “dat bouwen we hier in Spanje met de ogen dicht”. Dat bleek alras, want leidingen waren verwisseld, de ondergrondse installatieruimtes werden gevuld in plaats van het zwembad en er ontstond een artistiek patroon van regenwater op de golvende betonnen vloer van de schuur doordat waterdicht maar relatief bleek. Ontbrak er geen afvoerputje?
De laatste vergunning
Alleen nog het akkoord van de gemeente op de ingebruikname van het zwembad. De grote vraag is of er werkelijk een hek van 1,20 meter moet worden geplaatst, een eis voor een openbaar zwembad, ook als je maar veertien gasten kunt ontvangen. De architect heeft goede hoop, maar omdat hier in Spanje zelfs de maat van het nachtkastje is vastgelegd, geloven wij het pas na een officiële stempel van Cambrils.
Onze barbecue
En, nog net op tijd werd de barbecue geleverd, gemaakt van metaalafval van de bouw en een gevonden olievat. Het duurde even voordat de ijzerman begreep dat roestvrijstaal en verfijnd design niet onze bedoeling was, maar daarna werd het restafval vakkundig bijeengelast. Arte povera, nu ook in Cambrils!
Dry run
En dan moesten de kamers natuurlijk nog worden getest, waar familie en vrienden voor kwamen logeren. Een heel simpel leermoment was bijvoorbeeld dat de map met informatie over het huis en de omgeving niet werd gelezen, zodat er toch veel vragen werden gesteld over het ontbijt en de faciliteiten van de casa rural. Maar verder was alles naar wens, trouwens ook naar wens van het Toeristenbureau van Cambrils, dat voor ons huis een complete pagina inruimde in haar luxe brochure. Een geweldige promotie!
Volgende stap: zonnecelpanelen
Op 96 meter boven zeeniveau, voorzien van een geothermische klimaatregeling en een moestuin. Grootgebracht met de rapporten van de Club van Rome (alles raakt op) lijken wij nu op alles voorbereid, behalve de elektriciteitsvoorziening. Het in eigen beheer hebben van de watervoorziening lijkt romantisch, doch komt in de praktijk neer op een grote energiebehoefte voor de pompinstallaties aan de waterput, beregening en het circuleren van de geothermische warmte. En stroom is duur in Spanje, zodat we haast gaan zetten achter de zonnecelpanelen (we zouden eens zonder groot project zitten …). Ons dak is er tenslotte voor ontworpen. Zo maakten we kennis met enthousiaste technici uit de groene energiesector met een open mind voor alternatieven en vernieuwing, een groot contrast met de traditionele bouwsector waar we de afgelopen drie jaar in verkeerden. Een stukje moderne techniek als afsluiting van alle bouwactiviteiten? Ook dat gaat lukken, zeker en vast."
Deze column is geschreven door Mark van Asselt.
Datum: 16-05-2013
Terug naar overzicht
