Een toekomst in Portugal

Sinds april 2000 wonen Mieke (53) en Herman (60) van Katwijk in Portugal. Het idee was aanvankelijk om een camping te beginnen, maar dit veranderde spoedig. Samen gingen Mieke en Herman op zoek naar de voor hun optimale wijze om in Portugal te wonen én te werken. Herman van Katwijk vertelt hier over zijn vertrek en zijn ervaringen met het ondernemen in Portugal.

‘Na 23 jaar bij dezelfde stichting te hebben gewerkt en daarin veel verschillende functies te hebben bekleed, kwam er als gevolg van fusies en organisatiewisselingen een eind aan mijn werkplezier binnen de organisatie. Hoewel het werk mij nog steeds beviel, ging het verschil in visie steeds meer knellen. Naar mijn mening was er vanuit de directie te weinig aandacht voor het meningsverschil. Mijn vrouw Mieke had al eerder het roer omgegooid. Na jaren te hebben gewerkt als secretaresse begon ze begin jaren negentig een cursusatelier waar mensen konden bloembinden, pottenbakken, schilderen en textielverven. Tijdens een vakantie stonden we met de caravan op een camping in Portugal. Daar ontstond het idee om zelf een camping te beginnen, maar dan beter.

Camping
Dat ging sneller dan verwacht. Omdat ik met collega’s en vrienden over de ideeën sprak kwam ik in contact met een Portugees die in Nederland woonde en die bemiddelde bij de aankoop van huizen en grond in Portugal. Kort daarop zijn we een aantal objecten in Portugal gaan bekijken. In de tussentijd echter vervaagde het idee om een camping te beginnen. Daar waren verschillende redenen voor. Een camping betekent onder andere dat je van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat beschikbaar moet zijn en dat je zelden met zijn tweeën op stap kunt gaan. Bovendien moet je veel investeren en krijg je daar relatief weinig voor terug vanwege de lage campingprijzen in Portugal. Je kunt natuurlijk niet verwachten dat jouw kosten laag zijn, terwijl de campinggasten de hoofdprijs betalen! Tel daarbij de externe factoren op, zoals het weer en de economie, die de toeristenstroom makkelijk kunnen beïnvloeden en de beslissing was snel genomen. Geen camping!

Het volgende idee was het beginnen van een Turismo Rural, dat staat voor landelijk logeren in rustieke landhuizen. Daarvoor kochten we begin 1998 een groot granieten pand (een Quinta), een ruïne. Met het pand zouden we in aanmerking komen voor subsidie om het op te knappen. Daarnaast konden we onze bezittingen in Nederland verkopen en zo konden we in ons eigen onderhoud voorzien tot het moment dat ik pensioen zou krijgen. Op dat moment, zo was de gedachte, hadden we een opgeknapt huis en zouden we niet afhankelijk zijn van inkomsten uit het Turismo Rural.

Verhuizing
Ondertussen liep het in de arbeidsrelationele sfeer steeds slechter en uiteindelijk resulteerde dit in een ontslag met 'gouden handdruk'. Dit bracht ons weer wat dichter bij ons doel. Mieke zou vervolgens de werkzaamheden in Portugal voor haar rekening nemen en ik zou voor een periode van zes maanden nog een klus als “interim-manager” doen. Onze boerderij in Nederland werd redelijk snel verkocht, daarvoor in de plaats kochten we een tijdelijke woning in Portugal om toch ergens onze spullen te laten. De zes maanden werden echter twee jaar en met betrekking tot het realiseren van onze ideeën in Portugal waren we veel te optimistisch geweest. We hadden zelf nog te weinig ervaring, spraken de taal niet en liepen tegen de bureaucratie aan. Toen de twee jaar voorbij waren nam ik, ondanks het verzoek aan te blijven, definitief het besluit om te verhuizen naar Portugal.

Bemiddelen
Ons oorspronkelijke idee was dus een camping, hetgeen werd omgezet in een idee voor een Turismo Rural. Inmiddels was dit idee ook al bijgesteld. Vrij snel na de aankoop van onze Quinta die we tot ‘pension’ wilden ombouwen, kwamen we erachter dat de Portugese bemiddelaar in het geheel niet te vertrouwen was. In totaal hebben we hem misschien 4 of 5 keer ontmoet. Noodgedwongen moesten we toen alles zelf regelen en doen. Eerst ging dat met handen en voeten en een woordenboek, later -doordat we taallessen hadden gevolgd- konden we ook steeds in het Portugees meer zakendoen. Ons Portugese netwerk breidde zich snel uit. Op een gegeven moment kwamen we in contact met nog een aantal Nederlanders dat slachtoffer dreigde te worden van deze bemiddelaar. Dit was voor mij aanleiding om te zorgen voor een goed alternatief, ik besloot om zelf te gaan bemiddelen...'
Volgende week leest u het vervolg

Een toekomst in Portugal deel 2
Een toekomst in Portugal deel 3

Bron: Herman van Katwijk

Landendossier
	Meer informatie over de aanschaf en bezit van een (tweede) huis in Portugal
Deel dit artikel met anderen: Tell a friend!